HET TEGENOVERGESTELDE VAN
BRAVE EN VOORSPELBARE VROUWELIJKHEID
Jaar van lancering: 2008
Laatst bijgewerkt: 27/04/09
Neus: Christophe Raynaud, Sylvaine Delacourte
Flaconontwerp: Serge Mansau
Ik ontmoette onlangs een mooie jonge vrouw op een feestje. Ze was van Frans-Hongaarse afkomst. Hoewel je aan haar zag dat ze op de hoogte was van alle modetrends, was ze toch ‘eigen’ gekleed. Bijzonder. We raakten aan de praat… ik stuurde zo gauw ik de mogelijkheid had (beroepsdeformatie) het gesprek richting parfum. Ik vroeg dus wat haar favoriete geur was. Ze antwoordde: ‘Ruik je dat dan niet?’ Ik antwoordde, ‘omdat te weten moet ik toch even in je nek duiken’. Waar op ze zei: Be my guest!’ Zo gezegd, zo geroken. Ik wist het direct: Insolence! Ik vroeg: ‘Hoe heb je deze geur ontdekt?’ Zij: ‘Ik voelde me een tijdje geleden niet lekker en dat zag mijn moeder ook. Die is toen naar een parfumerie gegaan. Ze kwam met drie proefjes terug. Insolence, Rumeur (Lanvin) en Diamonds (Emporio Armani). Ik koos bijna vanzelfsprekend voor Insolence omdat ik de geur zo eigenaardig, anders vond. Zacht en toch niet saai en voorspelbaar’. Ik heb nog niet gevraagd – ben haar gsmnummer kwijtgeraakt – wat ze van My Insolence vindt. Guerlain presenteert het als een nieuwe kijk op ‘het tegenovergestelde van brave en voorspelbare vrouwelijkheid’. Insolence kan dus ook intiem, eigen en erg privé zijn. Vandaar de naam. Vandaar dat de ambassadrice van Insolence voor My Insolence een andere houding aanneemt: haar pose suggereert en verbergt tegelijkertijd haar naaktheid. Zij houdt haar lichaam voor haarzelf – My Insolence. Beetje vergezocht… maar a la.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
My Insolence is een echte Guerlain. Op de klassieke manier dan. Je ruikt het aan de elegante combinatie van frisse, bloemige en sensuele noten gevat in een duidelijke structuur. Het verschilt van de originele Insolence door de fruitiger en bloemiger noten. De opening start met een vrucht die Guerlain nooit eerder zo sterk onder de aandacht heeft gebracht: de framboos (bekend van Insolence).
De fris-zure, luchtige en tegelijkertijd zoetige geur gaat ‘geruisloos’ over in het hart van amandelbloesem en jasmijn. En dat ruikt lekker. Het effect volgens Guerlain: ‘de huid laat zich wiegen en strelen door dit intieme akkoord en geeft zich met een zucht van genot over aan de basis’: een cocon van patchoeli, vanille en tonkaboon. Lekker zacht, een geur die een vertrouwd gevoel geeft. Maar of dat nu echt nodig was… Guerlain maakt al zoveel geuren op jaarbasis. Bijna niet meer bij te houden! En inmiddels verscheen ook (in 2009) een Eau Glacée-versie. Help ik verdrink!
RUIK & VERGELIJK
Ruik je steeds meer: lichtere, tedere en meer onschuldige versies van populaire geuren. De reden: om consumenten die het niet zo hebben op duidelijke geprononceerde geuren makkelijker over te brug te halen. Eerst de zachte, misschien later de ‘harde’ versie.
Nog een verklaring: merken laten een nieuwe geur mee golven op de bekendheid van een reeds bestaande geur. Scheelt heel wat uitleg en toelichting. Ook voor ‘parfumjournalisten’. Hier nog meer beroemde ‘harde’ versies en hun lieflijke tegenhangers. Let op: dit soort geuren zijn anders dan de zomerse variaties die sinds enkele jaren van populaire geuren verschijnen.
Thierry Mugler Angel (1992)
Thierry Mugler Angel Innocence (1997)
Prada Parfum (2004)
Prada Parfum Tendre (2006)
GEURENGOEROE 