LANGS DIEPE UITGESLETEN & PLATGETREDEN PARFUMPADEN
DANKZIJ BRANDED CONTENT IN DE NRC
NRC had vorig jaar een quasi-intellectuele special over geur. Wie dat heeft gelezen én iets heeft opgestoken van de sort of voorspelbare verhalen, zal schrikken van het ‘branded content’ parfumartikel getiteld De Franse finesse van Sophie van Balen. Nu in dezelfde kwaliteitskrant te lezen.
Naast een portie inwisselbare KI-aandoende zelfpromotie van Van Balen wordt tegelijkertijd promotie gemaakt voor DS – ‘het luxe automerk dat voor Franse stijl, schoonheid en elegantie staat’. Twee vliegen in één klap waar DS voor betaalt en waar Van Balen mee profiteert. Je kunt je afvragen wat de lezer aan deze opeenstapeling van parfumclichés heeft? Ook waarom de ‘redactie’ niet voor een origineler narratief heeft gekozen die auto en parfum met elkaar verbinden.
Ik heb het artikel letterlijk overgenomen – hoop dat je er doorheen kunt komen. Courage!
‘Alles begon te leven toen ik lavendel toevoegde. Daarna bergamot. Die topnoten zorgden ervoor dat ik ineens weer terugreisde naar Daumazan-sur-Arize. Lavendel heeft iets warms, kruidigs. Terwijl bergamot meer groen, citrus geeft. Ik dacht: dit is de herinnering die ik heb.’
‘Het eerste parfum dat ik zelf heb gemaakt, is geïnspireerd op dat dorpje in het zuiden van Frankrijk, aan de voet van de Pyreneeën. Ik kwam daar sinds mijn geboorte. Mijn opa en oma hadden een vakantiehuisje en de zus van mijn oma woonde er ook. Het voelde altijd als een verlaten plek, alsof de tijd er stilstond. Oude mensen die jeu de boules spelen. Een beekje, een houten bruggetje. Oude winkeltjes zoals een bakker, kapper en supermarktje. Een oude bar waar altijd dezelfde mensen zitten. Een restaurantje, La tomate du jardin, waar de kok af en toe de keuken uit kwam om rozemarijn of tijm uit de tuin te pukken. Karakteristieke, maar vervallen gebouwen.’
‘Fransen staan erom bekend dat ze wat bonkig kunnen zijn. Maar ik zag daar ook lieve, elegante, oude mensen die hun laatste dagen aan het spenderen zijn. Die opgedoft naar de weekendmarkt gaan. Op zaterdag is er een markt waar de lokale boeren hun producten verkopen. Kruiden, planten, vruchten. En ik herinner me een kraampje met etherische oliën in geknutselde potjes, een soort mini-parfumerie, maar dan allemaal lokaal gemaakt.’
‘Er wonen misschien zevenhonderd mensen, bijna allemaal grijs, maar ze zien er elegant uit. En ze leven van het land waar ze op wonen. Dat vind ik heel inspirerend uit het leven van mijn oma’s zus; ze was redelijk zelfvoorzienend, met een moestuin, boomgaard en kippen. Pruimen had ze ook altijd.’
‘Tijdens mijn studietijd aan de Amsterdamse mode-academie Amfi en de Universiteit van Amsterdam raakte ik geïntrigeerd door parfums. Ik vond dat parfummerken een heel onrealistisch beeld verkopen. Het gaat om statusmodellen, een perfect plaatje dat wordt neergezet.’
‘Toen ik dat ging onderzoeken, merkte ik dat ik wel geïnspireerd werd door het product zelf. Geur is zo sterk verbonden met herinnering, dat is een heel krachtige emotie. Ik wilde van een parfum weer een persoonlijke ervaring maken. Juist omdat geur altijd herinneringen ophaalt. Anderen zullen er iets anders bij voelen. Ik vind het belangrijk dat het merk je niets oplegt. Dat je de ruimte krijgt om je gedachten de loop te laten. Hoe vaak sta je eigenlijk stil bij wat je echt ruikt? Terwijl geur zo belangrijk is voor je ervaring, je herinnering.’
‘Daumazan-sur-Arize herinner ik me als oud, afgebrokkeld. Het dorpje is ook niet per se schoon. Dat verlaten aspect, dat onverfijnde, dat wilde ik ook vangen. Het moest rauw binnenkomen. In mijn parfum komt dat tot leven in een heftig eerste gevoel. Direct daarna wilde ik een balans of zelfs frictie creëren. Dat onafgemaakte werd gebalanceerd door het elegante Franse. De charme van de imperfectie. Al snel wordt de ervaring aromatisch, kruidig, meer lavendelveld. Dat aardse, dat groenige, maar ook het citrusachtige. Ik wilde traditionele Franse producten naar boven laten komen. Natuurlijk denken mensen dan aan lavendel, maar ik ruik ook oneindige grasvelden. En bergamot dus, voor de citrus. Daarna tonen van hout.’
Tijdens mijn afstudeeronderzoek was ik voor de laatste keer in Daumazan-sur-Arize. Daarna is het vakantiehuis verkocht. Het parfum werd een soort ode aan die herinnering. Aan de ene kant het verlaten dorp, de eenzaamheid, het verlangen naar nostalgie. Aan de andere kant ook de warme herinnering, het mooie Franse leven.’
Als ik dit parfum nu ruik, loop ik weer over dat Franse bospaadje. Ik zie groen, veel bos. Maar ook regen, asfalt dat opdroogt. Als je iets verder doorloopt, dat houten bruggetje en het bergbeekje, een rimpeling in het water. Iets verderop zit een oude man. Hij zat daar altijd, die oude man.’
‘Wanneer we de Pyreneeën in gingen, kwamen we langs eindeloze velden waar koeien stonden, gewassen groeiden, waar het rook naar hooi. Die geur is groenig. Afgewisseld met de geur van warm hout. De laatste keer dat ik er was, was op 13 mei 2021. Het was warm, maar ook nat. De zon brak af en toe door en overal rook je hoe de natuur opbloeide, hoe het hout opdroogde. Dat heb ik heel diep beleefd. Mijn ervaring van mijn jeugd zit daarin.’
Toevoeging van DS: ‘Geur en DS zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het luxe automerk staat voor Franse stijl, schoonheid en elegantie. Met Frankrijk als thuisbasis en inspiratie, heeft parfumeur Antoine Lie een exclusief huisparfum ontwikkeld. De subtiele geur op basis van sandelhout en iris geeft de bezoeker van de DS-showrooms een extra dimensie. Geur is naturellement een persoonlijke beleving, maar het effect is hoe dan ook een warm, luxe welkomstgevoel met de belofte verrast te worden door de betoverende ambiance van de DS-collectie, zoals de DS 7 Antoine de Saint Exupéry.’
Ik beperk me tot één opmerking. Marketeers all over the world: laat Saint Exupéry een keer met rust. Die man is commercieel nu wel genoeg mishandeld.
Meer weten? Bekijk DS Dialogues op www.
GEURENGOEROE 