GLOEDVOL ‘GEKARAMELISEERD’ WATER
Jaar van lancering: 2013
Laatst aangepast: 26/06/13
Neus: Daniela Andrier
Model: Léa Seydoux plus twee ‘beaus’
Fotocampagne: onbekend
Videocampagne: Wes Anderson en Roman Coppola
Dat de eerste variatie op Candy (2011) niet zo maar een vluchtig tussendoortje is, bewijst het feit dat voor deze geur een nieuwe videocampagne, zeg maar gerust (erg leuke) short movie, werd ontwikkeld. Liet Léa Seydoux zich in Candy nog verleiden tot een wilde Parijse dans, in Candy L’Eau heeft ze last van liefdesperikelen.
Zit namelijk zo: in het bonchic-bongenre-district (rive gauche) van de Lichtstad, weet ze niet, wispelturig als ze is, wie van de twee mannen zij moet kiezen om hopeloos verliefd op haar te laten worden. Wat niet echt meewerkt, sterker, het is rampzalig: ze blijken elkaars beste vrienden te zijn. Julius of Gene? Gene of Julius?
Het is een hoogst delicaat dilemma – een ménage à trois dan maar? – die gelijkenis oproept met de autobiografische roman die bijna iedereen in Frankrijk heeft gelezen.
Jules et Jim (1953) van Franz Hessel dat in 1961 zo mooi werd verfilmd door François Truffaut met een van de (atypisch) mooiste vrouwen van de Franse cinema in de hoofdrol: Jeanne Moreau. Ik zou zeggen: huur de dvd of loadt hem down en kijk of de gekarameliseerde popcorn en verjaardagstaart etende Léa Seydoux overeenkomsten heeft met La Jeanne.
Als je het persbericht leest, zou je het bijna denken: ‘Frisheid en joie de vivre vormen het uitgangspunt voor Prada’s jongste creatie waarbij het fictieve karakter van een jonge vrouw centraal staat. Candy is aanlokkelijk en onverwacht, raadselachtig en vrolijk. Laat je door haar meenemen op haar speelse reis van verleiding, rivaliteit en ‘verjaardagstaart’. De film is een feest voor de zintuigen’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Maar, je zou het bijna vergeten, het draait natuurlijk om de geur. Prada noemt de witte musksoorten, benzoïne en karamel van Candy een ‘iconisch drieluik’.
Beetje overdreven lijkt me: tegenwoordig wordt bijna alles wat zich – zelfbenoemd – onderscheidt in de mode- en parfumwereld met deze ‘huldeblijk’ getagged. Candy is in ieder geval een mooi, warm en ‘rond’ parfum dat bijna op alternatieve wijze het gourmandprincipe hanteert. Kan wellicht voor sommigen too much zijn door het ontbreken van frisse (in de opening) en bloemige noten (in het hart).
En die worden nu toegevoegd. In de opening is het dus citrus: Siciliaanse mandarijn en organische citroen – ‘een ware explosie voor de zintuigen’. Alleen explosie? Nee, ik zou eerder zeggen zeer gedoseerd, omdat je op de achtergrond direct het ‘iconische drieluik’ al lichtjes waarneemt dat deze citrusnoten eigenlijk direct tempert, laat vloeien.
In het hart ontmoeten we een van de meest lieftallige bloemekes (die ik ken): lathyrus, ofwel siererwt (foto). Teder, onschuldig maar toch met een duidelijke bloemennoot die poederig, musky en zonnig is.
Niet fris. Gaat wonderwel samen met de basispartituur van Candy: karamel. Het bewijst voor mij maar weer eens wat een eigenzinnige neus Daniela Andrier is en blijft. En die, by the way, voor veel Prada-geuren tekende. Ook voor de minder bekende The Exclusifs-lijn (alleen te koop in de Pradaboetieks). Want jasmijn, oranjebloesem en roos hadden in dit geval zo voor de hand gelegen om Candy toegankelijker te maken. Candy L’Eau is geen frisse bloemengeur geworden, maar een lichte sensuele sluier. Om in termen van gourmandgeuren te blijven: een gloedvol ‘gekarameliseerd’ water, een smeltend karamelsorbet.
https://www.youtube.com/watch?v=OnsXlxYiH6c
RUIK & VERGELIJK
Nog een geur waarin lathyrus de oorspronkelijke eau de parfum-versie (Si uit 2009) de sensuele harsen oplicht:
Lolita Lempicka Si Eau de Toilette (2011)
GEURENGOEROE 