‘FIFTY SHADES OF GREY’, OFWEL: DEVENIR DIOR EN GRIS
Jaar van lancering: 2013
Laatst aangepast: 14/05/13
Neus: François Demachy
Grijs en Dior. Betekent niet saai – iets waarmee deze kleur vaak wordt geassocieerd – en Dior. Het was de kleur van Christian Diors couturesalon aan de Avenue Montaigne in Parijs, die volgens het persbericht ‘elke gelegenheid aangreep om de tijdloze verleidelijkheid van grijs te bejubelen’.
Voor hem staat grijs voor stemmig, beschaafd en smaakvol. Niet alleen door hem. Grijs werd veel gebruikt in de betere kringen in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw om hun chique appartementen mee te kleuren – muren, houten trapleuningen en lambriseringen. En het contrasteerde zo mooi met wit. Dat had de elite niet zelf bedacht: het waren ooit de ‘standaardkleuren’ van veel door de Franse overheid bezeten paleizen die onderdeel waren van het nationaal erfgoed. Niet iedereen was hiervan gecharmeerd: de Engelse smaakvolle en venijnige supersnob Nancy Mitford (1904-1973) – succesvol schrijfster van onder meer boeken over Lodewijk XV, Madame de Pompadour, Voltaire en Frederik de Grote – noteerde ooit in een column voor The Sunday Times vanuit haar Parijse appartement na een bezoek aan Versailles dat ze flauw werd van al die grijze saaiheid.
Wat zou ze van de Diorsalon gedacht hebben? Want ze was een vaste klant van het huis: ze had verschillende deux pièces ‘en gris’. Nu is ‘Diorgrijs’ vertaald in een geur ‘als antwoord van de parfumerie op de couture’ die onderdeel vormt van de neonichelijn van het huis: La Collection de Christian Dior. Volgens François Demachy is ‘de chypre het grijs van de parfumfamilie’. Een gewaagde opmerking aangezien deze tak aan de parfumboom over het algemeen wordt beschouwd als bosachtig, aarde, dus wat kleur eerder in de buurt komend van bruin en groen.
Neemt niet weg dat Gris Montaigne een prachtgeur is geworden en door Dior treffend wordt omschreven als ‘een veelzijdig parfum met een subtiele, discrete signatuur’. Gris Montaigne schreeuwt niet, stelt zich niet aan. Ik zou het beschaafdheid ten top willen noemen. Er kleeft iets aangenaam ouderwets (noem het vintage) en verstild aan de geur: alsof je een deur opent van een couturesalon die jarenlang gesloten is geweest.
Je ruikt een echo, een herinnering van verfijning, alles is bedekt onder een poederachtig, talkachtig laagje. Het is daardoor een understated parfum zonder instant-effect. Ik moet ook denken aan de abstracte en kubistische werken (zie afbeelding) van – hé, dat is toevallig – Juan Gris (1887-1927).
De geuraccenten lijken in laagjes aangebracht – ‘vijftig soorten grijs’ – en gaan steeds andere verbindingen aan. Eigenlijk is het een less is more-parfum perfect in lijn met de recente haute couture-collecties van Dior gemaakt door Raf Simon die (in plaats van de ‘overstated’- en effectbejag-creaties van John Galliano) de essentie en dus de architectonische signatuur van maison Christian Dior tonen.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Merkwaardige opening: zweeft tussen een ‘strakke’ klassieke cologne en ‘hout’. Ofwel, een subtiele hesperide-akkoord aangevoerd door bergamot uit Calabrië met een droge ondertoon. Alle zoetheid van de citrusvruchten is er uitgezeefd. Dat komt natuurlijk door de houttonen van de basis die je al in het begin subtiel ruikt en in feite de essentie vormt van een klassieke chypre: de link van bergamot met mos en patchoeli in de basis die de bloemen in hart tot leven brengen.
En hier tussen zweven dus de bloemen. Ik zeg schrijf bewust zweven, want de mix van jasmijn (uit Tamil Nadu) en roos (uit Turkije) is heel subtiel. De roos blijkt het meest persistent en gaat prachtig op in de zeer krachtige houtbasis: mos en patchoeli gepolijst door een amberakkoord.
Interessant: af en toe lijkt het of je iets rokerigs ruikt dat neigt naar oud. Is wellicht de samenklank van ceder- en sandelhout met de subtiele amberinjectie. Gris Montaigne is een geur voor volwassenen… de moeders van de gebruiksters van Addict Eau Délice (2013)?
RUIK & VERGELIJK
Ja, niet makkelijk. Om binnen de ‘Diorparfumerie’ te blijven, ‘bezoek’ alle geuren van La Collection de Christian Dior. Dan kom je er vanzelf achter wat het verschil is tussen ‘Dior populair’ – verkrijgbaar in de ketenparfumerie – en ‘Dior essentiel’, verkrijgbaar in de Diorboetieks en geselecteerde warenhuizen zoals bijvoorbeeld Printemps en Harrods.
GEURENGOEROE 