MUGHETTO ITALIANO
Jaar van lancering: 2011
Laatst aangepast: 11/04/13
Neus: Arturetto Landi
Concept & realisatie: Enzo Torre
Bij mij in de voortuin van het Brusselse appartementencomplex waar ik woon, steken elk jaar weer in april de in rolletjes gedraaide en nog ‘verpakte’ bladeren van het lelietje-van-dalen uit de grond om binnen een paar weken de kale ondergrond te veranderen in een groene miniweide vol takjes waaraan de witte klokjes bungelen die samen zo’n ongekend frisbloemig parfum verspreiden.
Dit geurgenot is altijd van korte duur en je moet de boel in de gaten houden wil ik er echt van genieten: voor je het weet gaan onbevoegden er met de oogst van door. Als was het alleen maar om op 1 mei een bosje te geven aan een geliefde, vriend of die aardige buurvrouw. Als ik de daders wel eens op heterdaad betrap, klop ik fanatiek op de ramen just to scare the shit out of them en met een ‘ik kom nu naar beneden’-gebaar. Wat ik niet doe, want eigenlijk begrijp ik deze muguet-dieven wel. Ze doen het uit noodzaak: wat de supermarkten en bloemenwinkels aan kitchy lelietje-van-dalenboeketjes verkopen rondom die tijd verkopen, daar maak je niemand echt blij mee.
Het alternatief, inderdaad een puur lelietje-van-dalenparfum. De snobs gaan hiervoor naar Parijs. De ‘waar-voor-je-gelders’ gaan naar Yves Rocher en de nichers naar Torre of Tuscany. De eersten kopen dus Le Muguet 2013 bij Guerlain, de tweeden Muguet en Fleurs (2013) uit de Un Matin au Jardin-serie (in de Rocherwinkels of op zijn site) en de laatsten Mughetto Verde, verkrijgbaar bij ‘uw nichespeciaalzaak’. Laatste verscheen ‘al weer’ in 2011. Torre of Tuscany is een van de weinige nieuwe nichehuizen die het ‘aandurft’ om het lelietje-van-dalen centraal te stellen in een geur.
En waar krijg je zin in als je de geur ruikt volgens Torre of Tuscany? ‘Om een tuin in de stad aan te leggen. Om naar het werk te fietsen. Om bloemen en fruit te plukken in een stadspark. Om in contact te zijn met moeder aarde. Aangemoedigd door de noten en kleuren van een geur, de essentie van optimisme en lichtheid, onderdeel te zijn van de wonderlijke schoonheid van het geheel’. Ach ja.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Toch zo interessant en lekker: je zit direct met je neus in de lelietjes-van-dalen… groen, fris-scherp, knisperend, bedauwd. En dan moet je weten dat je de geur ervan niet meer kunt extraheren uit de kleine bloemetjes. Het basisrecept voor lelietje-van-dalen is meestal een combinatie van roos-, jasmijn- en ylang-ylangmoleculen vermengd met fris-groene noten. In dit geval in de opening door bergamot, oranjebloesem en verbena, en in het hart rondom het ‘lelietje-van-dalen’ met narcis en fresia.
En laatste twee maken Mughetto Verde nèt even anders – frisser en tegelijkertijd een soort van zwoeler. Ook mooi: de zoetigheid van het geheel. Komt volgens op conto van de (te) weinig in de parfumerie gebruikte cyclaam. Steek je je neus heel diep in de geur, dan neem je een licht sensueel harsspoor waar van benzoïne en styrax.
Wel goed ruiken! Na zes uur blijft alleen witte musk en sandelhout achter op de huid. Hoogste tijd om Mughetto Verde weer opnieuw te sprayen, om die wonderlijke en zo aangename voorjaarsexplosie weer te ervaren. En weer. En Weer.
RUIK & VERGELIJK
Kan niet anders: pure lelietje-van-dalenparfums lijken op elkaar. Laat ze me blind ruiken en ik raak wellicht ook het geurspoor bijster. Muguet de Bonheur en Diorissimo lukt wel, maar die daarop volgden…
Caron Muguet de Bonheur (1952)
Dior – Les Créations de Monsieur Dior – 1957/2007)
Goutal Annick Le Muguet (2002)
Delrea Début (2004)
Van Cleef & Arpels – La Collection Extraoridinaire – 01341KX Muguet Blanc (2009)
Guerlain Le Muguet (2013)
Yves Rocher – Un Matin au Jardin – Muguet en Fleurs (2013)
GEURENGOEROE 