HONDERD PROCENT VIJG
Jaar van lancering: 2006
Laatst aangepast: 08/12/12
Neus: onbekend
Concept & realisatie: Camille Sorta
Campos de Ibiza is een van die merken waarvan ik het bestaan al lang ken, maar me op de een of andere manier niet in wil verdiepen. De reden: de uitstraling is (zoals zoveel tegen wil en dank uitgegroeide merken) zo weinig niche. Was niet echt de bedoeling. Ooit voor ‘de lol’ en/of als hobby begonnen en dan blijkt dat je eerste geur direct aanslaat en voor je het weet ben je een echt parfumhuis. Ging zo: in de jaren vijftig (van de vorige eeuw) verkaste de familie Sorta van Parijs naar Ibiza (vlakbij Es Cubells) op uitnodiging van hun grote vriend, de Iberische schilder Mariano Tur de Montis. En zoals dat wel meer mensen is overkomen: de familie raakte gefascineerd door de magia van het (toen nog) mysterieuze eiland.
Duurde tot de jaren zeventig voor parfum zijn intrede deed in de familie. Het was de jongste, dochter Camille, die zich er op ging concentreren. En hiermee kwam (zoals wel vaker gebeurt) voor haar een droom uit. Als ik het goed begrijp, maakte ze haar eerste geur – Mandarina – helemaal zelf van fruit en bloemen die ze kweekte in haar tuin. Direct succes en de vraag bleef maar stijgen dus moest ze de productie verhogen.
Lang verhaal kort: ze besloot om haar merk verder te ontwikkelen. Inmiddels wordt Campos de Ibiza gezien als het best ‘boutique fragrance’-merk van Spanje. Op de site van het merk wordt het zo omschreven: ‘Our products reinvent the classics. They are traditional and elegant, with a cosmopolitan, contemporary and luxurious twist. When authenticity meets sophistication’. En om in stijl af te ronden: ‘Inspired by the Mediterranean nature, our exclusive collection represents the highest quality of hand crafted production, made from the finest raw materials and finished with an exquisite refinement’.
Wat dat laatste betreft: exquise verfijning kun je dat niet echt noemen. Qua inhoud (misschien) wel, qua presentatie in ieder geval niet. Ik bedoel dat krijg je wel bij bijvoorbeeld By Kilian en de exclusieve lijnen van Guerlain. Want het kenmerk van Campos de Ibiza: de charme en de essentie van één ingrediënt centraal stellen: roos (Agua de Rosas), cederhout (Cedro), amandel (Flor de Almendra), jasmijn (Jazmin), madarijn (Mandarina) en vijg: Escenzia de Higo.
Terwijl het de bedoeling is dat je voornamelijk wordt getrakteerd op de essentie van vijgblad, ruik ik meer vijg….
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
… want ‘het aroma van vijg komt je tegemoet, zodra je Escenzia de Higo open doet, dat is Campos di Ibiza’. Niet alleen het blad maar ook de vrucht en het hout. Dat komt natuurlijk door de herkenbare geur van vijg en het feit dat het synthetisch nagebootst moet worden waardoor andere ingrediënten deze rol op zich nemen. In Escenzia de Higo is dat aardbei (moet ook nagebootst worden), kokosnoot, cederhout en een groene noot die voor het blad staat.
De opening is verrassend: want door de zoet-frisse opening van aarbei, grapefruit, kokosnoot en mandarijn ruik je op de achtergrond de houtige basis al – met name cederhout. En toch ruik je tegelijkertijd ook honderd procent vijg. En die moet natuurlijk zonnig zijn en dat wordt heel mooi ‘opgepikt’ door de lavendelnoot. Die geeft de geur iets zachts wat versterkt wordt door de basis van warm amber, poederig musk en romig sandelhout. Kortom, een aangename vijggeur. Alleen…
RUIK & VERGELIJK
… het ‘nadeel’ van vijgengeuren: door hun als reeds vermelde duidelijk herkenbare noot lijken vijgengeuren nogal al op elkaar. Met een pure roos- en jasmijngeur bijvoorbeeld kun je als parfumeur meer je stempel drukken voor een origineel en ‘echt anders’ resultaat. En dan maakt het niet of een vijggeur niche, masstige of gewoon doorsnee is. Want de vijggeur die ik deze zomer in Perpignan kocht bij Yves Moreau kocht (€ 12,00 voor 100 ml) doet niet onder voor Esenzia di Higo en:
Diptyque Philosykos (1996)
Miller Harris Figue Amère (2002)
Hermès Un Jardin en Mediterranée (2003)
Marc Jacobs Fig (2008)
Giorgio Armani – Armani Privé – Figuier Eden (2012)
GEURENGOEROE 