GEURENGOEROE

HEILIG HOUT IN EEN CHIQUE GEUR

Jaar van lancering: 2005

Laatst bijgewerkt: 14/06/12

Neus: onbekend

Wil je weten hoe ik over het merk Antionio Visconti denk, zie de beschrijving van Tabarom (2005) op deze blog. Kort door de bocht: de ontstaansgeschiedenis is volgens mij een wassen neus (en dan hele grote te vergelijken met die van Pinokio), maar de geuren zijn meer dan de moeite waard. Jammer dan ook dat het huis de namen van de neuzen niet vermeldenswaard vindt.

Geldt dus ook voor Gaiac, een geur die verwijst naar een tropische houtsoort beter bekend als guaiac. Is dus naam van een boom die voornamelijk groeit op de grens van Argentinië, Bolivia en Paraguay. Zijn naam stamt uit het Maipurean – een taalgroep die zich uitstrekt van de Caraiben tot Centraal Amerika – en werd in 1533 als eerste woord van Zuid-Amerikaanse oorsprong door het Engels ‘geadopteerd’.

Andere leuke weetjes rondom guaiac: van de verschillende soorten is de bloem van de Guaiacum officinale de nationale bloem van Jamaica en de soort Guaiacum sanctum de nationale boom van de Bahama’s. Sanctum betekent heilig en daarin ligt tevens een van de Spaanse bijnamen besloten die de boom heeft gekregen: palo santo = heilig hout. En dat slaat op de (veronderstelde) huidverbeterende eigenschappen en een van de redenen is dat de olie ervan dus in zeep wordt verwerkt. De andere reden: de geur. Komt dicht in de buurt van rozenhout en ruikt dus naar roos, maar is iets zoeter en komt hierdoor in de buurt van het viooltje en de theeroos  (maar nog steeds is het de houtnoot die overheerst). Door deze gelijkenis wordt guaiac ook als namaak-roos, als ‘versnijde’ roos gebruikt in geuren.

Dat is natuurlijk niet bedoeling van Antonio Vivaldi, sorry, van Antonio Visconti. En misschien moet je hierdoor het idee over guaiac en dus Gaiac bijgesteld worden. Want het is niet een echte, pure houtgeur. Althans Visconti speelt een spel met hout… draait in feite om guaiac heen, versiert het rijkelijk en barok met originele details die even afleiden om uiteindelijk te leiden tot een diepe houtsensatie die eerder zweeft tussen guaiac en oud met zoetmakers als verbindende factor.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Zoals gezegd de ingrediënten zijn van een topkwaliteit. Ruik je direct in de opening: een zuchtje van zoete mandarijn en dito sinaasappel lichtjes besprenkeld met roze peper en nootmuskaat. Laatste is de donkere en tegelijkertijd sensuele opmaat voor Gaiac, want in het hart voegt zich de muskachtige noot van cistus labdanum die heel mooi wordt gekoppeld aan saffraan, die een geur levert die voor mij zweeft tussen stroef en zoet. Nu het hout: sandel-, agar- en guaiachout. Het lukt me niet om de laatste er in eerste instantie duidelijk uit te halen, want voor mij eist oud de volle aandacht op… maar hoe langer op de huid hoe zoetiger Gaiac wordt – dus dat je guaiac ruikt die mooi wordt omlijst met zwarte peper. Sterk, maar toch elegant.

RUIK & VERGELIJK

Guaiac wordt dus heel veel ter ondersteuning in mannengeuren gebruikt. Het maakt ze droger, warmer en daardoor mannelijker…

Givenchy Pi (1999)

Roberto Cavalli Just Cavalli Him (2004)

Giorgio Armani Diamonds for Men (2008)

True Religion Drifter (2010)