ZWEVEND TUSSEN EEN CHYPRE EN EEN ORIENTAL
OFWEL, AROMATICS ELIXIR IN DISGUISE
Jaar van lancering: 20??
Laatst bijgewerkt: 24/05/12
Neus: Pierre Montale
Hoewel sinds het nieuwe millennium in Parijs gesitueerd is voor mij Montale toch echt een Arabisch parfumhuis. En dan alleen zuiver wat de inhoud betreft, want qua presentatie is het allemaal wel erg sec en ‘sprookjesloos’. In ieder geval in vergelijk met huizen uit dezelfde contreien zoals Amouage en Al Haramain. Ook de namen nodigen niet echt uit tot dromen: Montale noemt zijn geuren gewoon bij de naam: what you read, is what you get, is what you smell. Dus wat krijg je als een geur Orient Extreme wordt genoemd? Juist, het Nabije Oosten in de meest overweldigende parfumvorm denkbaar. Zwelgen, jezelf verliezen in, je overgeven aan. Yves Saint Laurents Opium (1977) in de overtreffende trap of een rozenattar dat niet drie jaar maar tien jaar op vat heeft liggen rijpen en waarbij vergeleken Montale’s Aoud Queen Roses een onschuldige eau fraîche is. Not dus. Orient Extreme is voor Montale een tamelijk brave en getemde geur. En als het dan oriëntaals is, dan eerder Europees oosters, dan oosters oosters. Snapt u het?
Zit zo: de geur heeft een chypre-achtige opening. Dat is Europees. De manier waarop de roos verwerkt wordt mag dan Arabisch zijn, toch blijft de geur door zijn bosachtige toets Europees. Ook Arabisch: het ontbreken van een zachte, fluweelachtige sillage in de basis – het kenmerk voor het verfijnde Europese parfum. En: Orient Extreme lijkt, net zoals zoveel Montale-parfums, opeens te stoppen; je verwacht als Europeaan nog een staart – de sillage dus – maar die is er eigenlijk niet. Het effect: een zekere ruw- en puurheid die ik zeer aangenaam vindt en dat komt voor een groot gedeelte op conto van…
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
… inderdaad, u als Montale-adept weet het, oud. Daar opent de geur ook mee heel even als een bliksemschicht omringd met volgens mij bergamot. In ieder geval iets citrusfris-achtigs. In het hart bloeit een mooie, maar très arrogante roos die of van zichzelf fruitig is of fruitig is gemaakt door toevoeging van framboos- en aardbeiachtige nuances. En dan komt het oud (denk ik, ‘voel’ ik) weer om de hoek kijken.
Dat kringelt eigenlijk heel zachtjes door de hele geur heen, wordt nu alleen wat zoeter door sandelhout, musk en benzoïne (denk ik), en lijkt zelfs het (eiken)mos, zo noodzakelijk voor een chypre, overbodig te maken terwijl ik dat toch ruik. Ook in de basis die er eigenlijk niet is… Let wel: ik kan er geuranalytisch helemaal naast zitten. Montale geeft bijna geen ingrediënten prijs. Ik ben puur op mijn gevoel en ervaring afgegaan… kan er helemaal naast zitten.
Maar waar ik volgens mij niet naast zit en wat tegelijkertijd het meest merkwaardige aan Orient Extreme is: de geur lijkt als twee druppels lijkt op Aromatics Elixir van Clinique.
Maar die druppels zijn in dit geval eigenlijk parels, glinsterende edelstenen. Alsof je kennismaakt met een veredelde versie, of de originele ‘vintage’-partituur van deze klassieker.
RUIK & VERGELIJK
Doe de test:
Clinique Aromatics Elixir (1972)
GEURENGOEROE 