GEURENGOEROE

ROOD IS DE KLEUR VAN…

Jaar van lancering: 1996

Laatst bijgewerkt: 21/12/12

Neus: onbekend

Ik las tot mijn stomme verbazing dat Ferrari vorig jaar op het Layali-strand bij hotel Mina A’Salam in Dubai Oud presenteerde. Stomverbaasd, want Ferrari als parfumlabel associeer ik niet direct met al te heftige en al te moeilijke geuren. Want in tegenstelling tot de auto’s gaan die heel vriendelijk en geleidelijk door de bocht. Heeft Ferrari met Oud gekozen voor een koerswijziging – een soort upgrading van het merk? En zou dat een van de redenen zijn waarom de bestaande parfumcollectie sinds een tijdje in de aanbiedingenbak is beland? Zoals Red – genoemd naar de (inderdaad) ‘fetish-kleur’ van het in 1927 door Enzo Ferrari opgerichte raceteam dat pas twintig jaar later ook dromen op wielen voor het gewone straatverkeer ging ontwikkelen die – hoe zou dat toch komen? –  trouwens vaker dan gedacht bij auto-ongelukken betrokken zijn.

Het is met Red zoals met zoveel geuren van merken die ‘eigenlijk’ geen link hebben met geur: ze worden niet echt gedreven door een artistieke noodzaak of kracht. Het zijn vaak licenties en zo lang de producent niet al te ver verwijderd raakt van de uitstraling van het merk en er jaarlijks in de winst wordt gedeeld, prima. Ferrari ‘zelf’ zal ook dan niet echt vreemd opkijken van de karakteromschrijving van de drager die ik las: ‘Rood, de kleur van het succes… hij heeft gemerkt dat rationaliteit en emotionaliteit elkaar niet wederzijds uitsluiten, maar dat ze de basis voor succes vormen… beleef zelf de opwindende geur van Ferrari’s Red’. Tja, sinds wanneer is rood de kleur van succes, sinds wanneer zijn rationaliteit en emotionaliteit van elkaar losgekoppeld? In Amerika wordt de geur wordt als ‘office wear’. Met andere woorden: het is een ‘veilige’ en ‘autogordelvrije’ geur , die je ook heel bescheiden waarneemt ook al breng je hem in grote hoeveelheden aan.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Wanneer een Ferrari door de straat rijdt dan hoor je dat direct: de van testosteron ronkende motor zorgt ervoor dat je in ieder geval even omkijkt om je vooroordeel wel of niet bevestigd te zien. Wanneer Red door de straat rijdt, grote kans dat je dat niet doet want daar is de geur niet naar. Hoewel omschreven als een ‘refreshing, oriental, woody fragrance’, ervaar ik iets anders. Voor mij is het een eerder frisbloemige geur op een licht houtfond ondersteund door musk.

Dat ruik je direct in de frisse opening: bergamot en sinaasappel ondersteund door het verkwikkende, beetje aardsgroene effect van geraniumblad (foto) en munt. Het hart is tot aan de rand gevuld met jasmijn (besprenkeld met nootmuskaat). Of beter gezegd: hedione, dat het effect heeft van jasmijn in water gewiegd. Dit alles wordt vastgehouden door lichte houtsoorten (sandel- en cederhout) die ‘katoenzacht’ worden ondersteund door witte musk. De opgevoerde eikenmos ruik ik niet.

RUIK & VERGELIJK

Ook autogeuren bevinden zich in een democratiseringsproces. Van uiterst exclusief worden ze steeds meer ‘C-klasse’. Waarvan de eerste geur van Mercedes getuigt. Nog even en Opel en Lada… zal toch geen realiteit worden.

Bugatti Homme (2007)

Porsche Design The Essence (2008)

Jaguar Fresh Verve Man (2011)

Mercedes Mercedes (2012)