PARADIS A PARATI
OFWEL, EEN KNISPERENDE COLOGNE DIE ZACHT, ZACHTER, ZACHTST WORDT
Jaar van lancering: 2012
Laatst bijgewerkt: 12/04/12
Neus: François Demachy (foto)
François Demachy heeft het druk bij Dior. Dit jaar alleen al: een nieuwe versie van Homme Sport, Miss Dior Eau Fraîche plus een herlancering (in de serie Les Créations de Monsieur Dior) van het ‘allertweede’ Diorparfum: Diorama uit 1949. En tussendoor werkte hij aan Escale à Parati de vierde geur in de Escale-reeks die je moet zien als verfrissende metgezellen tijdens ‘cruises’ naar verre bestemmingen. En niet alleen de vrouw vind ik. Heb je geld én smaak genoeg, dan levert de prêt-à-porterafdeling je een matching garderobe.
Samen proberen ze een wereld op te roepen die eigenlijk niet meer bestaat (behalve in too good to be true groothoeklens-reisreportages), maar nog levendig en ‘vanzelfsprekend’ was toen Christian Dior zijn couturehuis leidde. Dat ruik je in Escale à Parati: een geur vol nostalgie en dat komt door de nadruk op de strakke, droge (maar daardoor extreem frisse) cologne-opening (kenmerk voor alle ‘Escales’) en het gebied dat voor de cruise wordt aangedaan. Parati dus. Globetrotter die ik toch wel enigszins ben, had ik er nog nooit van gehoord. Het is volgens Dior ‘een charmante badplaats, een droombestemming’ waar je ‘de geur van het paradijs’ kunt ruiken.
En ook nog: ‘Een pittoresk stadje in de staat Rio de Janeiro met tijdloze charme, een smeltkroes van Europese en Aziatische invloeden. Bekend van zijn stranden, weelderige jungle, feesten en uitbundigheid’. Het wordt ook wel een virtueel museum in een tropisch paradijs genoemd omdat het een van de mooiste en meest waardevolle ‘collecties’ bezit van 18de eeuwse koloniale Portugese architectuur dat door Unesco op de werelderfgoed-lijst is geplaatst.
Ik ben een enorme fan van de Escales-reeks omdat die op gereaffineerde wijze de eenvoud (die complexer van aard is dan je in eerste instantie vermoedt) van een cologne koppelt aan een de ‘in’ de reisbestemming gevonden geursensaties.
Geen ‘gagdet’-ingrediënten die meer marketing value dan inhoudswaarde hebben, geen ‘never ending’, hoogdravende inspiratiebronnen, geen te duur betaalde modellen, fotografen en regisseurs die als indrukkenwekkende toneelgordijnen voor de hoofdrolspeler – de geur – worden geschoven.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Zeg je Zuid-Amerika en ingrediënten voor de parfumindustrie, dan denk ik op de eerste plaats aan petitgrain (uit Paraguay), tonkaboon (uit Venezuela) en rozenhout (uit Brazilië). Doet François Demachy eveneens en hij ontdekte in Brazilië ook nog munt (foto). Dat vormt voor hem een mooi groen tegenwicht voor de citrusaccenten: het ongekende frisse petitgrain (geperst uit tak en blad van de bittere sinaasappelboom waar ook oranjebloesem van ‘betrokken’ wordt) en citroen uit Argentinië.
Die leven samen trouwens op door roze bes en een vleugje kaneel (ruik ik niet zo goed). In het hart van Escale à Parati geen bloemen maar rozenhout, geliefd omzijn houtachtige geur met roosaccent – vandaar de naam. Het wordt gelinkt aan guajachout (uit Paraguay), volgens Demachy goed voor een elegant balsemaccent. Tonkaboon geeft het geheel een zoetig, sensueel rum/amandelaccent (met prachtig poederig effect) die de kaneel (ruik ik nu heel vaag) in zich lijkt te hebben opgezogen.
Mooi om te ruiken dat fris en sensueel elkaar niet hoeven uit te sluiten zonder direct een frisgewassen effect te sorteren, wat vaak bij ‘neo-colognes’ het geval is.
RUIK & VERGELIJK
Zing mee: ‘Wie gaat er mee, wie gaat er mee naar de ‘Escales’ van die beroemde cou-tu-rier, want daar bloeien zoveel… ‘
Dior Escale à Portofino (2008)
Dior Escale à Pondichéry (2009)
Dior Escale aux Marquises (2010)
GEURENGOEROE 