GEURENGOEROE

‘MON JULES!’

Jaar van lancering: 1980

Laatst aangepast: 31/03/12

Neus: Jean Martel (?)

Flaconontwerp (origineel): onbekend

Illustratie: René Gruau

Het loont parfumhuizen ‘ter verantwoording’ te roepen wat betreft de beslissing niet goed lopende geuren van de markt te halen. Bewijst Jules. Verdween in 1998. Op veler, veler verzoek besloot Dior twee jaar geleden de geur – stilletjes – te herlanceren. Wel jammer: de zo markante flacon werd vervangen door een waarin tot 2007 ook andere ‘stille klassiekers’ (vanaf 2007 onder de ‘vintage-noemer’ Les Créations de Monsieur Dior opnieuw gelanceerd) van het couturehuis zaten.

De naam refereert, als ik met het goed herinner, aan de Franse uitdrukking ‘Mon Jules’ – een sentimentele en humoristische koosnaam voor een geliefde echtgenoot. Even tussendoor: in de 19^de eeuw was in Frankrijk naar het schijnt Mon Jules bijnaam voor een souteneur.

Dit aspect – de geliefde echtgenoot dus en/of… – werd vooral in de eerste jaren benadrukt – zie de tongue in cheek-illustratie van René Gruau. Vanaf 1984 werd Jules volgens het nieuwe persbericht het symbool voor een sportieve held  gek op snelle en gevaarlijke sporten. Kan me niet meer herinneren dat een team in een Jules-Porsche deelnam aan de beroemde Le Mans-racewedstrijd, ook niet meer dat een Jules-Rolls Royce meescheurden in Paris-Dakar. Maar is echt gebeurd.

Jules was het laatste parfum dat door Gruau werd geïllustreerd: vanaf de rug gezien zien we Jules alleen en een keer met een vrouw die hem smachtend in de armen valt: ‘Mon Jules, si fort, si tendre  est retourné!’

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Hoewel naar mijn gevoel de huidige versie minder krachtig en overrompelend is, blijft Jules een viriele geur waarvan de groen gekruide opening met galbanum omringd door lavendel, salie, mastiekhars en engelzaad (ruik je heel subtiel) nog steeds verrast. En die mooi via een gekruid hart (peper en kruidnagel) in de basis samensmelt met sandel- en cederhout en patchoeli. Merkwaardig: de zo typische animale leernoot van de oude Jules is verdwenen. Toch denk ik die toch heel lichtjes te bespeuren – wishful smelling? Jules is wel eens door de felle galbanumnoot in de opening omschreven als een ruwe versie van Guerlains Vol de Nuit (1933). Heb net het parfumextract op mijn rechterpols aangebracht: verdomd, d’r zit wat in, letterlijk en figuurlijk.

RUIK & VERGELIJK

Hetzelfde jaar verschenen nog vier andere geuren voor de man die opvallen door hun verfijnd-masculiene inhoud en ook het herontdekken waard zijn. Laatste is niet meer verkrijgbaar.

Jacomo Jacomo (1980)

Rochas Macassar (1980)

Oscar de la Renta Pour Lui (1980)

Patou Pour Homme (1980)