SANDELHOUT ALS FLUWEEL
SANDELHOUT ALS GHEE
Jaar van lancering: 2011
Laatst aangepast: 24/12/11
Neus: Yann Vasnier
Artistic direction: needless to say
Kun je tegenwoordig zijn als meisje en (jonge) vrouw: beauty-addict. Ik ben het niet, maar ik weet wel dat Tom Ford een lippenstiftlijn heeft waarvan er – voorlopig – twee worden begeleid met een matching parfum: Jasmin Rouge en Santal Blanc. Origineel.
En zoals we van ‘Major Tom’ gewend zijn, worden deze lipsticks over de top luxueus gepresenteerd in een onbereikbare setting: gefotoshopte Hollywoodglamour in jaren dertig en veertig film noir-stijl, maar dan full colour.
Ze hebben een enorm hoog aspiratieniveau zoals dat zo mooi heet – begin daar als (jonge) vrouw maar eens aan. De geuren doen daar stylingwise niet voor onder, maar zijn gemakkelijker in toepassing… je ziet ze niet. Ruiken daarentegen voor twee.
Interessant en gewaagd: Santal Blanc is een poging om een sandelhoutparfum te creëren zonder sandelhout uit India. De beste soort komt nog steeds uit Mysore. Dat hout is zo ongelooflijk rijk en mooi, door die intens bloemige (roos) en crèmerige geur. Neem één druppel pure essence en er gaat een wereld voor je open.
Alleen is India bijzonder nalatig geweest in de cultivatie van zijn sandelhoutplantages en de tsunami van 2004 schijnt ook rampzalig te zijn geweest. Reden voor de Indiase overheid om voorlopig sandelhout alleen te laten kappen ten behoeve van religieuze doeleinden. Gebrek creëert vraag, waardoor in Azië een duistere handel bestaat in illegaal gekapt sandelhout.
Hoe zorg je als parfumhuis met een ‘geweten’ ervoor dat je eerlijk sandelhout inkoopt? Een oplossing: Australisch sandelhout – minder rijk en vlakker wat parfum betreft. Als je die bijvoorbeeld afneemt van Mount Romance weet je zeker dat het verantwoordelijk is geoogst. Doet Estée Lauder. En als je weet dat Tom Ford onderdeel is van deze cosmeticagigant, dan is het bijna zeker dat hij het heeft gebruikt voor Santal Blanc.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
En het lijkt erop of de – helaas onbekende – neus er alles heeft gedaan om het minder romige, minder bloemige Australische sandelhout te ‘compenseren’ met een enorme rijkdom aan eerst kruiden en vervolgens bloemen. Santal Blanc opent explosief in zijn zachte romigheid.
Wil zeggen: je zit direct in het sandelhout (foto) om vervolgens verschillende nuances te ontdekken. Dat is dan eerst een warme kruidigheid, een mix van massala-kruiden, fenegriek en komijn met de nadruk op kaneel. Je landt hierdoor als het ware in India. Ze zijn samen goed voor een ‘stroef-zoete’ en droog-zonnige sensatie. En die mengt mooi met de bloemen in het hart die van nature harmonieus samengaan met sandelhout: jasmijn, roos en met name ylang-ylang. En die zijn van opperkwaliteit.
Hoe langer Santal Blanc op de huid zit, hoe romiger, fluweliger en sensueler die wordt. Interessant: er ontstaat een soort nieuw gourmand-effect: Indiaanse geklaarde boter (ghee) gevuld met kruiden. Interessanter: deze geur komt tijdens de volle zomer nog rijker en over, en nog wordt nog meer één met de huid dan tijdens de koude jaargetijden.
RUIK & VERGELIJK
Wie heeft de mooiste sandelhoutgeur gemaakt? Nou, dat is niet makkelijk. En ik ben er ook nog niet uit. Guerlains Samsara (1989) – moet je wel het parfumextract nemen. Of Santal – what’s in a name – de Mysore van Serge Lutens (1991)? En mijn second opinion – Maria van Geuren – zweert wat dat betreft helemaal bij Sandalwood van Geo F Trumper (2002) en Tam Dao (2003) van Diptyque. Ik hou het even op een sandelhoutgeur die ook dit jaar verscheen en snel zal bespreken:
Hermessence Santal Massoïa (2011)
GEURENGOEROE 