TOEN MANNEN NOG MANNEN WAREN
Jaar van lancering: 1980
Laatst aangepast: 06/12/11
Neus: Roger Pellegrino
Gisteren in gesprek met een zestienjarig nichtje van me. Ze heet Yvette. ‘Ik vind dat Roland – haar veertienjarige broer – 1 Million van Paco Rabanne (2008) moet kopen, dat is zo’n waanzinnig goede geur, echt chill’.
Waarom vroeg ik? ‘Dat is pas echt een mannengeur, bijna iedere jongen bij me in de klas draagt het’. Vind ze haar broer niet iets te jong voor zo’n geur, überhaupt een geur? ‘Nee, ben je gek, geur is heel belangrijk’.
Toen ik haar zei dat 1 Million niet typisch mannelijk maar eerder metro is, begon ze te lachen. En ik dus maar in tgv-vaart uitleggen wat heel lang geleden (voor haar begin jaren tachtig van de vorige eeuw) als mannelijk werd gezien. Een goed voorbeeld: One Man Show van Jacques Bogart.
Hoewel minder krachtig en kruidig-houtig dan de geuren die in dezelfde periode verschenen, is de geur een goed voorbeeld van hoe toen gedacht werd hoe de ‘gemiddelde man’ moest ruiken. Niet te chic (wil zeggen: ondefinieerbaar en te verfijnd), niet te bloemig (wil zeggen: vrouwelijk) en niet te zoet (wil zeggen: niet te veel vanille en harsen in de basis). En dat maakt samen een stoer geur.
Trouwens, voor de oprichter van Jacques Bogart anno 1975 (Jacques Konckier) moet het sowieso niet al te dol worden wat mannen en geuren betreft. Zijn parfummotto: ‘Ik creëer slechts voor de man’. Ik vind de naam nog steeds leuk en origineel die in het jaar van lancering door Konckier werd geïntroduceerd met: ‘Every man’s life is a one-man show’ en snel uitgroeide tot een klassieker wereldwijd.
Opvallend: net zoals zoveel andere nu – vergeten – klassiekers, beleeft ook One Man Show in ‘opkomende economieën’ – een tweede leven. En worden er nieuwe, speciaal voor deze markten gerichte campagnes bedacht, zoals je helemaal onderaan kunt zien met One Man Show voor Rusland. Nu begeleid met de (vrijvertaalde slogan): ‘Altijd op de top van je kunnen’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
One Man Show is een voorbeeld van een chypre zoals die eind jaren zeventig, begin jaren tachtig van de vorige eeuw voor de man populair was. Dus complex van opbouw: heel veel ingrediënten om, in dit geval, te komen tot een cleane, soapy geur met sterk hout accent. En toch mannelijk.
De show wordt geopend met een groene golf: alsem, karwei, basilicum en galbanum. Alleen dat groene idee blijft bescheiden doordat het wordt begeleid door een enorme aldehydenwolk omringd met bergamot. Deze wolk zorgt ervoor dat het overvolle hart een zeepachtige toets krijgt en het ook moeilijk maakt de ingrediënten afzonderlijk te onderscheiden: roos, jasmijn, anjer en geranium, rozenhout, cistus labdanum en nootmuskaat.
Het hart One Man Show maakt goed duidelijk hoe aldehyden eigenlijk werken: ze zorgen ervoor dat je bloemen niet ‘stuk voor stuk’ ruikt, maar eerder een abstract idee van bloemen. Wat nog versterkt wordt door patchoeli, dennenhars en vetiver, die mooi aansluiten bij de groene noot van de opening.
Maar echt tijd om je hierover te verwonderen, krijg je niet gezien de finale van One Man Show zich snel aankondigt: een intense houtmelange omringd met veel ‘stoer en mannelijk’ leer, styrax en eikenmos verfijnd met amber en vanille.
RUIK & VERGELIJK
Niet alleen One Man Show is een donkere en kruidige interpretatie van de chypre. Onderstaande geuren kunnen er ook wat van:
Azzaro Pour Homme (1978)
Ralph Lauren Polo (1978)
Van Cleef & Arpels Pour Homme (1978)
Christian Dior Jules (1980)
Jacomo Jacomo (1980)
Oscar de la Renta Pour Lui (1980)
GEURENGOEROE 