SMELLS SO MONEY, SMELLS SO EIGHTIES
Jaar van lancering: 2008
Laatst aangepast: 21/11/11
Neus: Harry Fremont
Flaconontwerp: David Lipman
Model: Amber Valetta
Fotografie: Peter Lindbergh
Toen ik een paar jaar geleden weer eens in Amerika was – Los Angeles to be specific – zag ik op enorme billboards Kate Moss me vaag en mysterieus aankijken. Ze modelde voor een Amerikaans merk waarvan ik nog nooit gehoord had: David Yurman. Ben er nog steeds niet achter op wat voor een niveau deze juwelier – die nog leeft en werkt – zich nu precies bevindt en hoe zijn werk wordt gezien in Amerika – gelijk of net onder Tiffany en Harry Winston? En hoe hij zich verhoudt ten op zichte van al die Europese huizen die zich hebben verzameld om, nabij en op Place Vendôme in Parijs.
Wat ik wel weet: David Yurman (anno 1942) groeide op op Long Island en was als teenager geïnteresseerd in beeldhouwen. Zo verkocht hij al op de high school kleine sculpturen. Vervolgens werd hij leerling bij een aantal beroemde beeldhouwers: Jacques Lipshitz en Theodore Rozack (die had gewerkt met Picasso en Modigliani). Ondertussen had hij genoeg van de hogeschool en ging liftend door Amerika om te eindigen in de beatnic-kolonie van Big-Sur in Californië. Kwam weer terug in New York en ging in Greenwich Village werken bij beeldhouwer Hans Van de Bovenkamp. Hier ontmoette hij de schilderes Sybil Kleinrock, die zijn vrouw werd en nog steeds is.
Zijn eerste claim to fame was een sieraad dat hij voor Sybil had gemaakt en door een galeriehouder werd gekocht. Volgden een paar jaar van het verkopen van hun werken (hij sieraden, zij schiderijen) op jaarmarkten en braderieën. Midden jaren tachtig nam de zaak een serieuze wending doordat Yurmans juwelen steeds beter verkochten, met name zijn ‘cable bracelet’ – dat nu geldt als zijn ‘signature’ (zie foto). Door Women’s Wear Daily werd zijn keten – achttien boetieks in Amerika, vier boetieks overzee – in 2005 omschreven als ‘arguably the cash cow of American jewelry retailing’ die naast sieraden ook accessoires voor mannen, brillen en horloges verkoopt.
En sinds 2008 ook een geur: David Yurman Signature (in samenwerking met Clarins) die inmiddels met drie variaties werd aangevuld: Essence Delicate, Essence Fresh en Essence Exotic. En wat is-ie Amerikaans jaren tachtig.
Dat wil zeggen: geen ruimte voor ‘moderne’ ingrediënten, geen plaats voor subtiel raffinement en ontwikkeling. Wat je krijgt, is direct wat je ruikt. Pats, boem. Een sterk, stralend en zonnig bloemenparfum.
Je ruikt geld, je ruikt rijkdom. Parfum-powerdressing voor powervrouwen die eigenlijk nu niet meer populair zijn – de carièrrebitches van uit de tv-series Dallas, Dynasty en Falcon Crest – maar waar veel Amerikaanse vrouwen in het diepst van hun gedachten misschien van dromen: ‘Als ik dat toch kon zijn…’
David Yurman Signature is eigenlijk een perfecte vertaling van de juwelen die de Yurmans verkopen. En dat is ook de bedoeling. Want David wou geen aardbeiengeur, Sybille geen vanille- en gourmandparfum. Sybil: ‘There is a femininity to it, like people describe our jewelry to be – masculine and feminine. In fact, the fragrance’s structure was inspired by one of our designs, a bouquet of stones. You don’t really see one individual color, you see an essence of color with the mix. This fragrance is similar, it isn’t about a top note, middle note. It’s about a bouquet that you smell at the same time. We didn’t want the fragrance to be defined by any one note. We didn’t want it to be just a light, happy moment. We wanted more complexity’. Duidelijke taal.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
En dat spreekt het parfum ook. Opvallend in deze als bloemige chypre omschreven en mooi opgebouwde geur, is het juist ontbreken van bloemen die vaak voor een overrompelend effect zorgen: over-sensuele tuberoos en de volle lelie in combinatie met jasmijn waarvan de dierlijke noot wordt benadrukt. Als je de ingrediënten leest, dan ruik je eigenlijk een lichte, subtiele en transparante bloemensluier.
En toch ruik je een vol en rijk bloemboeket – ik vermoed een synthetishe ‘enhancer’ op de achtergrond. De mandarijn op een bedje van ‘groene blaadjes’ neem je heel even waar. Het is eerder de zoete frisheid van zwarte bes die je bespeurt. Maar dan ook heel even.
Het zijn de bloemen in David Yurmans Signature ‘die kleuren als verschillende edelstenen’ die je samen en niet ieder apart ruikt: kruidig-zoete pioenroos, tederzachte waterlelie en volzoete roos. De afronding zorgt er natuurlijk ook voor dat het boeket aan kracht wint: een volle dosis aardse patchoeli, ‘exotische’ houtsoorten overgoten door zachte musk. Die maken van de compositie een zeer aanwezig parfum. Maar dat mag ook wel voor een Amerikaanse juwelier die niet understated wil stralen, wel bling-bling.
RUIK & VERGELIJK
Ruik ik aan David Yurman Signature, dan moet ik direct denken aan vrouwen die onderstaande geuren vol overgave dragen: de geur kondigt ze al ruim van tevoren aan, eer je ze ziet…
Giorgio Beverly Hills Giorgio (1981)
Emanuel Ungaro Diva (1983)
Givenchy Ysatis (1984)
Cartier Panthère (1986)
Estée Lauder Spellbound (1991)
GEURENGOEROE 