EEN IDYLLE TUSSEN EEN PARFUMEUR EN EEN ROOS
EEN IDYLLE VOOR JONGE MEISJES
Jaar van lancering: 2011
Laatst aangepast: 21/11/11
Neus: Thierry Wasser
In mijn recensie van Idylle (2009), merkte ik al op hoe retro de geur eigenlijk is qua inhoud. En dat wordt in Idylle Eau Sublime nog eens onderstreept. Want Guerlain haalt een bijna vergeten ‘recept’ uit zijn archieven: rozenwater, dat aan de ‘basisgeur’ van Idylle wordt toegevoegd.
Rozenwater is nog steeds populair in Arabische contreien en kun je in simpele vorm ook bij ons bij ‘de Turk’ kopen. Zo betaalde ik ooit een paar euro voor Rossen Wasser (niet genoemd naar de hoofdneus van Guerlain) van het merk Gülce Gülsuyu in een goedkope plastic 290ml-flacon waarin ter verduidelijking dat het toch een écht rozenwater betrof, een kermisroos zat.
En waar ruikt het naar? Inderdaad heel lichtjes naar roos, plakband-plakkerig en met een enorme zepige ondertoon.
Bij Guerlain is dit rozenwater van een beduidend betere kwaliteit vanzelfsprekend. Rozenwater, zo legt Guerlain uit, wordt verkregen door distillatie: een minutieus proces dat lijkt op distillatie van fijne alcohol en alle geurfacetten van de roos bewaart. De tot het kookpunt gebrachte waterdamp zit vol van geurmoleculen van de roos en passeert door de spiraalbuis van de distilleerkolf. Tijdens het afkoelen wordt de waterdamp opnieuw vloeibaar. Deze vloeistof wordt opgevangen in een Florentijnse fles. Aan de oppervlakte van deze vloeistof (water) drijven de essentiële oliën die de rozengeur geven: licht, zoet, zepig en vooral sprankelend.
Dit rozenwater nu verenigt Thierry Wasser in het hart van Idylle Eau Sublime met zuivere Bulgaarse rozenessence waardoor alle facetten van de Bulgaarse roos worden geaccentueerd: ‘Een uniek duo in de parfumerie, een combinatie van traditie en innovatie, dat is als een sensuele streling van fijne waterdruppels’. En, opvallend, Guerlain is de eerste die dit ouderwetse rozenwater weer nieuw leven in blaast, want er zijn al andere geuren aangekondigd die het ook van plan zijn, waaronder een van Chloé.
Voor mij is Idylle Eau Sublime toch weer een poging van Guerlain om meer jonge gebruiksters naar zich toe te trekken. Hoe subliem ook, ik vind het eindresultaat wat vlakker en minder gelaagd en iets te fruitig – iets waarvan ‘jonge meiden’ in de parfumerie maar geen genoeg van schijnen te krijgen.
Je krijgt een soort welgevallige mix van Estée Lauders Pleasures (1995), Stella (2003) van Stella McCartney en Flower Essentielle (2009) van Kenzo voorzien met het sierlijke Geurlain-zegel. En ook hier: net zoals London (2011) uit de Une Ville, Un Parfum-serie komt Idylle Eau Sublime voor mij nu dichter in de buurt van de ‘Guerlain voor Beginners’-serie: Aqua Allegoria. Hoop van ganser harte dat ‘jonge meiden’ na deze Idylle Eau Sublime ook een keer aan Rose Barbare uit 2005 (uit de L’Art et La Matière-serie) gaan ruiken: voor mij wat roos en parfum betreft de essentie van Guerlain.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Niet dat ik niet van Idylle Eau Sublime geniet. Mooi is vooral de musk- en aldehyde-achtige en pure ondertoon van het geheel. En voorwaar de Bulgaarse roos (foto) ruikt ook hier zeer geschakeerd.
De ‘frambozige’ fruitigheid ervan wordt in de opening benadrukt door een vol en rijp lychee-akkoord. Dat ruik je! Zoet, maar niet te, zodat het de Bulgaarse roos niet in de weg zit, en overschaduwt. De bloemigheid wordt versterkt door een spankelend, beetje groenige jasmijn, de zachtheid door een subtiele perziknoot. En door de in dit geval ‘warme ’patchoeli in de basis blijft het chypre-akkoord van Idylle toch overeind.
Maar het mooiste is toch dat door de verfijnde witte musk Idylle Eau Sublime een ouderwetse cosmetica-feel heeft van bodylotions gebaseerd op rozenwater. En het leuke: dat was nu precies de bedoeling!
RUIK & VERGELIJK
Vijf manieren om je meest idyllische variatie te ontdekken:
Guerlain Idylle Eau de Parfum (2009)
Guerlain Idylle Eau de Toilette (2010)
Guerlain Idylle Duet (2011)
Guerlain Idylle Extrait (2011)
GEURENGOEROE 