GEURENGOEROE

EEN GROEN, GROENER, GROENST KLASSIEKE COLOGNE MET EIGENTIJDSE ALLURE

Jaar van lancering: 1949

Laatst aangepast: 05/11/11

Neus: onbekend

Flaconontwerp: onbekend

Wie-o-wie was Visconti di Modrone? Een burggraaf die echt bestaan heeft of net zoals Chevalier d’Orsay (anno 1908) een naam bedacht voor een parfumhuis om het merk dat extra beetje cachet te geven. Op Wikipedia wordt wel melding gemaakt van het adellijke geslacht Modrone: een aftakking van het huis van Visconti uit de 13^de eeuw waaruit ook de legendarische regisseur Don Luchino Visconti di Modrone, graaf van Lonate Pozzolo afstamt.

Beter bekend als Luchino Visconti (1906-1976). That’s it. Met andere woorden: wil de echte Visconti di Modrone opstaan? Ook jammer: hoe ik ook zoek en speur: geen interessante weetjes, zoals dat heet, te vinden over Acqua di Selva, de geur die je toch een klassieker in het heren-midden-segment kan noemen. En om het geheel wat ingewikkelder te maken: er wordt beweerd dat de geur voorheen ook werd geproduceerd door het merk Victor, maar ik vind op het wereldwijde web nergens een duidelijk, geloofwaardige verwijzing.

En dan di Selva. Kan zowel verwijzen naar een dorp in Piacenza (Emilia-Romagna), in Alessandria (Piemonte), in Siena (Toscane), in Trento (Trentino-Zuid-Tirol) en in Rovigo (Veneto). Welk dorp ook werd ‘uitverkoren’ ter inspiratie, het is in ieder geval honderd procent Italiaans.

Geldt dat ook voor de geur? Niet echt, in de zin van dat we met een lichte variatie op het chypreconcept hebben te maken. Acqua di Selva is een nostalgische geur, zonder – en dat is het leuke en opvallende – echt ouderwets of gedateerd te zijn.

Sterker, door zijn sterke muntnoot in de opening, is de geur helemaal in lijn met ‘nu’: er wordt steeds meer munt in hippe mannengeuren gestopt. Neem alleen Code Sport van Giorgio Armani (2011).

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Er moet aan de geur gesleuteld zijn, want er ontbreekt een zeker sillage, ofwel een ‘verzegeling’ van de geur in de basis. Opmerkelijk is de enorme rijke muntopening, het kruid dat merkwaardigerwijze niet wordt opgevoerd – of werd het in de nieuwe versie toegevoegd? Of is het de combinatie van lavendel, bergamot, citroen, rozemarijn en basilicum?

Groen-kruidig is de kick off van Acqua di Selva in ieder geval, en dat blijft zo. In het hart met tijm, dennenhars, salie en geranium. Laatste ruik je goed, want deze ‘mannelijke roos’ geeft het geheel een beetje bloemig-zoet aura. Dat kun je niet zeggen van de opgevoerde anjer. De lichte basis houdt deze groenheid goed vast door cederhout (ruik je ook goed), musk (minder) en tonkaboon (minder). En als dit alles langer op de huid zit, eist vetiver zijn rol op, waardoor Acqua di Selva een mooie, volle houtnoot krijgt die toch snel vervliegt. Het is tenslotte een eau de cologne.

RUIK & VERGELIJK

Nog zo’n vergeten, maar eigenlijk heel eigentijdse groene klassieker in het middensegment:

Massimo Vidal Pino Silvestre (1955)