GEURENGOEROE

DE WILDE EDELE

DE EDELE WILDE

Jaar van lancering: 2000

Laatst aangepast: 30/01/11

Neus: onbekend

Iets ruigs, iets ongecivileeerds, iet onaangepasts, iets van ‘donder maar op, lekker puh’… kortom een naam die haaks staat op de überverfijnde en übergeciviliseerde parfumwereld doet het altijd goed. Want de man kan niet altijd een brave ‘homme’ zijn en/of dag in dag uit met zijn romantische en/of sensuele inborst pronken. Le Nomade dus.

Nee, er schuilt meer in hem, screaming to get out. Een ziener, een verkenner, iemand die af en toe de knellende banden van de westerse maatschappij doorknipt om op avontuur te gaan, in contact te komen met culturen waar het ritme van de oermens nog wel klopt, waar de natuur vol geheimen zit en nog bedwongen moet worden, en waar hij voor de volle 102,5 procent weer ik contact komt met zijn verloren gewaande ik… boekt een enkeltje Verweggistan, trekt de woestijn in en vraagt zich af waarom hij niet eerder op dit bevrijdende idee is gekomen.

Dit zegt D’Orsay zelf: ‘Een uitnodiging tot reizen. Le Nomade is bij mannen die het dragen als een tweede huid. Waar culturen samenkomen, is dit bijzondere eau de parfum de perfecte blend van essences Afrikaanse en Aziatische beschavingen’.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Heel geciviliseerde opening: een flits van een soort onbestemde oceaanachtige frisheid in combinatie met bergamot en limette die snel met vetiver een kruidig-groen parcours volgt naar het hart vol van kardemon, koriander, komijn, peper geranium.

De enige bloem die er bloeit jasmijn. Le Nomade komt in de basis ‘edel’ tot rust met ceder- en sandelhout en blijft mooi groen door salie en mos. Maar de geur is nou weer niet zo wild en ongeciviliseerd als ik had verwacht en gehoopt. Goed geconfectionneerd, niet echt ruw gerand.

RUIK & VERGELIJK

Nog een paar nichegeuren die graag de banden verbreken. De eerste ook echt qua inhoud. Niet een geur die je als brave burger ‘opdoet’ op weg naar je saaie kantoorbaan:

Serge Lutens Muscs Koublai Kahn (1998)

Frederic Malle Musc Ravageur (2000)

Annick Goutal – Les Orientalistes – Musc Nomade (2008)