EEN GECIVILISEERDE MUSK
Jaar van lancering: 2008
Laatst aangepast: 23/01/11
Neus: Isabelle Doyen, Camille Goutal
Ik heb de flacon al voor eenderde leeg en weet ik nog steeds niet of ik Musc Nomade – de vierde geur in Les Orientalistes-serie die in 2007 verscheen – wel of niet goed vind. Of beter gezegd: goed is hij wel, alleen verwacht ik bij het opspuiten telkens weer of hij zijn ‘nomadische’ boodschap nu eindelijk prijs zal geven. In plaats van clean en beschaafd, een musk die ruw, onbeschaafd, wild en ongerept is. Musk die in een ver verleden door nomadische ruiters tijdens een overval op een souk ergens in Arabië is ontdekt en geconfisqueerd – betalen, ho maar – en mee terugnomen naar hun tentenkamp op de steppen om aan hun leider te geven. Niet dat ik een variatie op Muscs Koublaï Khan verwacht – de naam roept hetzelfde beeld op. Niet dat ik een variatie op Musc Ravageur verwacht – de naam roept hetzelfde beeld op.
En toch, afgaande op de inspiratiebron verwacht je toch een ‘gevaarlijker’ eindresultaat. Want zo lezen we: ‘Annick Goutal was altijd al betoverd door de fijnzinnigheid van muskbewonderaars, zoals de prinsessen van Qatar. Die baadden hun lichamen en haar in een goddelijke blend van muskpoeder en roosessence, en parfumeerden hun vertrekken door agarhout te verbranden. Annick Goutal droomde ervan om het afrodisiastische effect van dit reputatievolle ingrediënt dat de zintuigen animeerde en mannen in zijn greep hield in een parfum te vangen… Musc Nomade’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Beetje merkwaardig de verantwoording: ‘Geleid door ecologische verantwoordelijkheid en hun wens de natuur te beschermen, hebben Isabelle Doyenne en Camille Goutal het aangedurfd de conventie uit te dagen door een musk uit te vinden zonder direct gebruik te maken van dierlijke ingrediënten. Het effect: ‘een olfactorische betovering’. Merkwaardig: dierlijk musk is sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw al verboden. Alle musk gebruikt in parfums zijn van synthetische aard. En wat die ecologische kanttekening betreft… een beetje gratuit.
De musk die Goutal koos voor Musc Nomade is muscone en ‘witte musk’ afkomstig van de engelwortel en ambrette (beide geliefd omdat ze een bijna ‘natuurindentiek’ muskgeur verspreiden). Hieraan toegevoegd om de sensualiteit van deze muskvariaties te bevorderen: cistus labdanum (ook geliefd om zijn natuurlijke muskspoor) en de zoet-vanille, rumachtige noot van tonkaboon. Voor de afronding: ‘bombay-hout’, dat gelieerd is aan de papyrus-familie.
En wat krijg je: een mooie, schone, cleane maar vooral beschaafde musk, zonder wilde details (dankzij tonkaboon volgens mij) die eerder een beschermend dan een uitdagend effect heeft. Wil je de geur een beetje ruiger maken, dan moet je hem layeren met Sables (1985) en Myrrhe Ardente (2007) – ook van Goutal.
RUIK & VERGELIJK
Al eerder vermeld: je hebt cleane en schone musk, je hebt dierlijke en ‘vieze’ musk. De eerste doet denken aan katoen en schoon gewassen lakens, de tweede aan lakens die heel lang niet gewassen zijn…
Clean:
Etro Musk (1989)
Serge Lutens Clair de Musc (2003)
‘Vies’:
Serge Lutens Muscs Koublaï Khan (1998)
Frédéric Malle Musc Ravageur (2000)
Een ‘impressionistische’ en tedere musk:
Mona di Orio – Les Nombres d’Or – Musc (2010)
GEURENGOEROE 