PARFUM DER IJDELHEDEN:
VERSACE FAIR, VANITY FAIR
Jaar van lancering: 2011
Laatst aangepast: 07/01/11
Neus: Dora Baghriche-Arnaud
Model: Lindsey Wixson
Fotografie: Craig Mcdean, Fabien Baron
Wist je dat het latijnse woord vanitas ook een negatieve ‘bijklank’ heeft? Vooral in noordelijke contreien. Betekent naast ijdelheid ook leegheid. Logisch dat het een populaire inspiratiebron is bij kunstenaars. Vooral in stillevens. Met akelige schedels, definitief gedoofde kaarsen, verwelkte bloemen, bijna uitspattende zeepbellen, van ellende uit elkaar vallende boeken, ‘stilstaande’ klokken en omgevallen glazen wordt de ijdelheid, tijdelijkheid en zinloosheid van het aardse de toeschouwer ingewreven en moedigt hem aan zich in het hier-en-nu al te richten op het hierna: vanitas vanitatum, omnia vanitas.
Niet zo vreemd dat in de wereld van de schone schijn – die vaak het beste gedijt waar de zon meer of volop schijnt – de negatieve link met vanitas wordt omgebogen tot iets positiefs: geniet van het leven het duurt maar even. Maar dan wel echt genieten. Met hoofdletters. Wat telt is het nu. Après moi le déluge. Hoe dat ijdele bestaan op zijn best geleefd werd en wordt: Italië. Goed voorbeeld: volg la dolce vita van de vrouw die sinds de dood van haar broer Gianni – 1997 – het luxehuis met verve bestiert: Donatella. Je zou haar de belichaming van Italiaanse ‘vanity fair’ kunnen noemen.
Origineel, maar misschien niet bedoeld, van haar een geur Vanitas dopen. Want als er één ding vluchtig is… Donatella ziet het zo: ‘IJdelheid en schoonheid geportretteerd in een schitterend, verleidelijk parfum dat zowel tastbare als ongrijpbare gevoelens oproept. Zwevend door de lucht wordt zijn talmende allure waargenomen door de neus die het transformeert tot iets wonderbaarlijk realistisch. De meest vrouwelijke kant van het ego is nu een parfum: Vanitas’.
Over de flacon: ‘Exclusief als een haute couture-creatie uit atelier Versace’. Weet ik zo net nog niet. ‘De zachte lijnen van de glanzende, goudkleurige decoratie doen denken aan een ontblote schouder van een vrouw’. Dat verbeeldt de flacon. Zie je dat niet, weet dat je dit ook ziet in de campagnefoto: ‘De verleidelijke, aangeboren schoonheid en nonchalante vrouwelijkheid van Lindsey Wixson op het moment dat ze zich omdraait. Haar ontblote schouder drukt natuurlijke sensualiteit uit en reflecteert dezelfde harmonie als die van de flacon’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
De neus over Vanitas: ‘Stel je natte bloemblaadjes voor delicaat aangeraakt door de dauw. Een bloem, onzichtbaar en ongrijpbaar. Emoties uitgedrukt met tactiele sensaties. Italiaanse, mediterrane elementen gaan een verbintenis aan met tiaré – de hoofdrolspeelster (foto) – die elegantie, warmte en authenciteit aan het parfum geeft’. Maar voor deze vol-sensuele bloem tot volle bloem komt in Vanitas wordt ze voorafgaan door een aangename frisse golf van limoen en fresia, en uitgeleid door de zacht melkachtige noot van cederhout en tonkaboon met zijn sensueel, ‘rumachtig’ aroma.
Wat overblijft: een aangenaam luchtig, bloemig en zonnig parfum dat lang aanhoudt. Minder exotisch, minder ‘sandel’, minder intens dan je zou kunnen verwachten, afgaande op de naam. Jammer dat Vanitas ook niet in parfumextract wordt geleverd, dat is pas vluchtige ijdelheid in een flacon.
RUIK & VERGELIJK
Leuk wist ik nog niet weetje. Volgens Versace betekent tiaré bloem in het Tahitiaans. Mannen en vrouwen in Tahiti zijn gewend om een bloem op hun rechteroor te dragen om aan te geven dat ze vrij zijn. Op het linkeroor gedragen, betekent dat hun hart al is veroverd. En wat bloeit de tiaré overvloedig de laatste jaren in parfums. To name a few:
Cacharel Anaïs Anaïs Eau Légère (2006)
Gucci Gucci by Gucci (2007)
Vera Wang Princess (2008)
Ormonde Jayne Tiare (2009)
Dior Escale aux Marquises (2010)
GEURENGOEROE 