WINTER IN SIENA IS WARM
WINTER IN SIENA IS ‘HARTIG-GOURMAND’
Jaar van lancering: 2007
Laatst aangepast: 05/01/11
Neus: Bertrand Duchaufour
Weer zo’n merk dat ik al lang geleden had moeten behandelen. Maar het kwam er niet van. Hoewel ik ooit twee flacons kreeg toegestuurd die verloren zijn gegaan. De reden: de presentatie. Een beetje pover in vergelijk met de ‘rest’ die de twee mensen – Marina Sersale en Sebastián Alvarez Murena – achter het label ook doen: runnen van het vijfsterrenhotel Le Sirenuse in Positano op Amalfi in de Middellandse Zee. Had ik daar doorheen kunnen kijken, dan had ik al langer kunnen genieten van geuren die worden gewaardeerd om hun eigenzinnige niche-verfijning.
De twee mensen: Sebastián Alvarez is Argentijn. Op zijn visitekaartje staat journalist en entrepeneur. Dat laatste doet hij onder andere met Marina Sersale (voormalig filmmaker en -producent) voor Le Sirenuse. Zij is dochter van een van de vier adelijke Sersale-broers die in 1951 besloten hun 18de eeuws familiepaleis te veranderen in een hotel, dat nu geldt als ‘de essentie van Italiaanse stijl’. Om het vijftigjarig bestaan hiervan te vieren, werd te midden van alle feestelijkheden een geur onthuld: Eau d’Italie. Een enorm succes, dus werd naam van de geur, naam van een nieuw parfumhuis.
Sienne l’Hiver is een romantisch. Wil zeggen: het wil beelden oproepen van van Siena, de ‘historische’ stad in Toscane met zijn rijke verleden, tijdens de winter. Je ruikt geen citrus, cipres vermengd met bloemen. Het lijkt een geur ‘achter gesloten deuren’. Het leven op straat is tot stilstand gekomen. En besluit je dan een wandeling te maken door de verlaten straten, dan ruik je – als het goed is – een melange van zachte, aardse en zelfs een beetje muffe (gunstig in dit geval) noten lichtjes verwarmd door de winterzon. Verdiep je je meer in Sienne l’Hiver, dan merk je dat je een nieuwe, niet vaak geroken sensatie opsnuift die ik niet anders kan omschrijven dan ‘hartig gourmand’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Misschien denk je: ‘Wat is hier zo bijzonders aan?’ De reden: Sienne l’Hiver is onbestemd en ‘onduidelijk’ omdat het geen gebruik maakt van duidelijke herkenbare en bekende ingrediënten en niet wil opvallen met goedkope knaleffecten. Het geheim van Sienne l’Hiver volgens mij: de combinatie van iris (stroef-zacht, poederig) en wierook (rokerig en melkachtig) ‘zacht gemaakt’ door witte truffel (foto). De neus gebruikt voor laatste dimethylsulfide, ofwel een chemische verbinding van maïs, kool, rode biet en zeedieren en -planten. Het effect: een ‘ongename’ geur die ruikt naar gekookte kool (heb ik nooit vies gevonden) en soms gebruikt als smaakmaker in de voedselindustrie.
Interessant: iris en wierook bedekken deze ‘koolgeur’ waardoor een aardse geur overblijft die je associeert met paddenstoel en truffel. Die een sensueel-warme en romige ondertoon krijgt door witte musk, cistus labdanum, hooi (ofwel coumarine) en guaiac (hout ruikend naar roos en viooltje).
De fris-groene opening met geranium, ‘varen’ en viooltje in de opening verdwijnt snel. Laatste bloemeke komt trouwens wel terug als Sienne l’Hiver langer op de huid zit, mede dankzij guaiac. Merkwaardig: volgens de ‘gevaarlijke’ en invloedrijke perfume critic Chandler Burr van The New York Times zit in Sienne l’Hiver ook mimosa en natuurlijk civet. De eerste zou volgens hem verantwoordelijk zijn voor het ‘oily green-and-black-olive aroma’, de tweede voor ‘right touch of the sweaty armpits of the merchants and traces of leather from the guards’ saddles and the sweat in their horses’.
Mimosa ruik ik niet echt, wel een heel licht-bloemige noot. Civet idem. Of in zulke kleine hoeveelheden en getemperd door de overige ingrediënten, zodat het waarlijk animale effect verloren gaat. Het is volgens mij het ‘officieel’ opgevoerde cistus labdanum. De hars van het zonneroosje met haar ambergris-achtig parfum. Eén ding is zeker: als ik zoveel woorden nodig heb om een geur te beschrijven, dan kun je er vanuit gaan dat we met een belangrijke te maken hebben. Sienne l’Hiver valt voor mij in de categorie Klassiekers van de Toekomst.
RUIK & VERGELIJK
Ik heb al eerder een paddenstoel-truffel-ervaring gehad in een geur. Ook van Italiaanse makelij:
Profvmvm Roma Oxiana (2009)
GEURENGOEROE 