PAPYRUSPLUIMEN GEWIEGD DOOR DE WIND,
GEVOED DOOR ‘GROEN’ WATER
Jaar van lancering: 2009
Laatst aangepast: 26/04/12
Neus: Pierre Guillaume
Zoals al eerder opgemerkt: de aangename toegankelijkheid van Parfumerie Générale. De geuren doen niet moeilijk, gaan niet gebukt onder filosofische traktaten en blijven boeien. Wil zeggen: de geuren houden je bezig. Mij althans. Elke keer als ik er aan ruik, ben ik weer verrast door de elegantie en originaliteit. Is trouwens ook 100 procent de bedoeling van de oprichter Pierre Guillaume (foto onder).
Zijn filosofie: luxe is geen kwestie van excessief zijn en dat de zoektocht naar een moderne noot niet moet resulteren in über-intellectuele pafums die niet ‘prêt-à-porter’ zijn. En dat terwijl sommige van zijn geuren richting haute couture gaan, waarvan zijn serie Huitième Art uit 2010 getuigt.
Geldt ook voor Papyrus de Ciane: een intens groen water. Ruik je eraan dan zie je als het ware papyruspluimen gewiegd worden door fris water van een geheimzinnige stroom. De geur roept herinneringen op (als je die kunt hebben) aan het oude Egypte waar papyrus niet alleen werd gebruikt voor ‘papierfabricage’, maar ook vanwege de geur. Kan ik niet over oordelen: ik heb nog nooit ‘levend’ papyrus geroken.
Daarnaast dacht Pierre Guillame bij Papyrus de Ciane aan de beroemde zoetwaterbron vol met wuivend riet van Aréthuse (in Syracuse op Sicilië) en de meanderende, donkere waters van Ciane, een rivier die naar de haven van Syracuse stroomt en eveneens beroemd om het riet dat langs de oevers groeit. Maar ook zonder deze ‘voorkennis’ voel je de frisgroene intenties van de dit klaterende water dat in de opening…
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
… direct doet denken aan Balmains Vent Vert. En dat komt door galbanum (tekening), dit ‘legendarische’ hars met zijn intens groene noot waarover de zon heeft geschenen waardoor de geur van fris (met behulp van bergamot en neroli) naar licht-sensueel overloopt. Ik zeg heerlijk en – inderdaad – met een beetje fantasie zie je de papyruspluimen wiegen in de wind.
Dan ‘verlaat’ Papyrus de Ciane Balmain om zijn eigen baan te volgen. Guillaume voegt nu voor de extra groene noot een milde ‘vegetale’ noot toe (is volgens mij onder meer coumarine met zijn klassieke hooigeur en wat lavendel). Ik bespeur ook een hele lichte anijsnoot, maar dat kan verbeelding zijn. De geur blijft ook in de basis aangenaam groen. Komt door vetiver en het beroemde ‘mousse de Saxe’. De ‘verzachtende omstandigheden’ komen in de vorm van ‘romig hout’.
Hoe langer Papyrus de Ciane op de huid zit, des te zachter (zepiger) hij wordt. Bijna leerachtig sensueel (onder andere door musk en cistus labdanum) en een beetje rokerig (door wierook).
RUIK & VERGELIJK
Galbanum is terug. Dat is mooi. Dat is prettig. Hoogste tijd voor een tweede (of is het inmiddels al de derde) ‘groene’ revolutie in de parfumerie. Sluit ook zo mooi aan op de huidige eco- en think green-trend.
Klassiek galbanum:
Balmain Vent Vert (1945)
Chanel N°19 (1970)
Estée Lauder Private Collection (1973)
Nieuw galbanum:
Issey Miyake A scent (2009)
Maison Martin Margiela Untitled (2010)
GEURENGOEROE 