GEURENGOEROE

WELKOM

WILKOMMEN

BIENVENUE

AU CABARET MOULIN ROUGE

Jaar van lancering: 2010

Laatst aangepast: 02/06/12

Neus: Gérald Ghislain

Een jaar waarin volgens Gérald Ghislain een belangrijke gebeurtenis plaatsvond of een invloedrijk persoon werd geboren, vormt de inspiratie voor Histoires de Parfum. Wat gebeurde er in 1889? Met name in Parijs? Er was een wereldtentoonstelling; de Eiffeltoren werd officieel ingehuldigd en (ta-da!) cabaret Moulin Rouge opende in het Pigalle-district op zes oktober zijn deuren. In het begin een ontmoetingsplaats van demi-mondaines, bohemiens en andere hippe vogels die veel kunstenaars heeft geïnspireerd (Henri de Toulouse-Lautrec, Jules Chéret, René Gruau) en ‘in moderne tijden’ is uitgegroeid tot een toeristische trekpleister van de eerste orde. Miljoenen laten zich jaarlijks trakteren op ondeugend maar netjes verzorgd ‘oh la la’-plezier.

En laten we niet vergeten dat hier voor het eerst de ‘can-can’ werd gedanst. Ghislain brengt met 1889 Moulin Rouge een ode (in opdracht van de huidige eigenaren van het cabaret ter viering van het 120jarig bestaan) aan de eerste jaren van het cabaret én – zoals hij in een interview zei – dat hij een parfum wou maken dat ‘de vrouwelijke geuren van een boudoir laat contrasteren met mannelijk leer’. Klopt want, 1889 Moulin Rouge is voor mij noch vrouwelijk, noch mannelijk. Eerder een stemming, een gevoel. Een beetje muffig, een beetje viezig – positief bedoeld. Alsof je een theater betreedt dat al een tijdje zijn deuren heeft gesloten. Niets fris en schoongeboends.

Er hangt iets onbestemds in de lucht, een herinnering die achter is gebleven en maar niet wil verdwijnen… het poeder van de danseressen en cocottes, een spoor van een ‘ouderwets’ rozen- en irisparfum, én de geur van het drankje dat meer goed dan kwaad heeft gedaan – de groene fee – genuttigd door de dandy-eske en artistieke bezoekers.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Dit broeierige sfeertje wordt opgeroepen door een kruidig-zoetige opening van mandarijn, pruim (met zijn wulpse zoetheid, die als je wil, ook een soort geiligheid heeft) en kaneel (kan een geur heel stoffig laten ruiken). Dan begint 1889 Moulin Rouge zijn onschuld te verliezen door de gevaarlijke combinatie van absint (de groene fee) en damascusroos (centifolia).

Ofwel, honingzoete bloemigheid gecombineerd met bittergroen alsem (waar absint van wordt gemaakt). Dit alles verliest zich in de stoffig-donkere en poederachtige basis van iris. De iris lijkt vervolgens zacht, boterachtig (denk lippenstift) te worden. Komt door de toevoeging van musk, leer (foto) en… ‘bont’. Het effect: 1889 Moulin Rouge wordt animaal. Dat laatste wordt versterkt door patchoeli. Als je niet oppast, raak je in trance.

Je kan nog maar aan één ding denken… nog een keer opspuiten en je blijven verbazen: ‘vraiment’ een originele geur. Bont als ingrediënt, dat lees je de laatste tijd wel vaker. Maar wat ik me hierbij precies moet voorstellen? Iets zachts, iets dierlijks – vast een variatie op musk.

RUIK & VERGELIJK

Er zijn van die geuren die – conform het parfumcliché – het beest in je los maken. Lust, erotiek en geiligheid… alle ‘verboden’ gedachten komen vrij. Alleen, gebruik ik ze, als het zich voordoet, ‘in het echt’ nooit. Kan een enorme afknapper zijn… een gevaarlijk-erotische geur vermengd met die van twee lichamen. Kan aantrekken, maar ook afstoten. Dan maar de fantasie enthousiasmeren met 1889 Moulin Rouge en:

Caron Tabac Blond (1919)

Serge Lutens Muscs Koublai Khan (1998)

Mona di Orio Nuit Noire (2004)