IRIS EN HYACINT VERENIGD:
EEN DAME VAN LICHTE ZEDEN FLIRTEND MET DE DOOD
Jaar van lancering: 2010
Laatst aangepast: 14/08/10
Neus: Serge Lutens?
Hoe komt het dat ‘in het Frans’ doodgewone dingen vaak mooier en fantasievoller klinken dan in onze moerstaal? Bas de soie… zijden panties… in het Nederlands hebben we er niet eens een ‘echt’ woord voor. Of toch wel: zijden kousen. Wanneer Serge Lutens een geur Bas de Soie noemt, dan slaat de fantasie pas echt op hol. Bij mij. Zie allerlei beelden: een vrouw die tergend langzaam haar zijden panties ‘aan- of afrolt’. Een man die toekijkt en bijna gek wordt van dit speelse spel. Natuurlijk in een classy omgeving. Want de (fantasie)wereld van Lutens is niet ordi en hoerig. Smaakvol tot de laatste spray.
Lutens himself ziet Bas de Soie anders: ‘Zwart en wit gelinkt met grijs. Schaduw dansend op een melkwitte huid’. Kan ik me iets bij voorstellen. Dan: ‘Een weduwe tevreden in haar gewaad van rouw’. Snap ik niet. En hoop dat het volgende op de geur zelf slaat: ‘Het verbond van de engel en de duivel. Schaamteloos en verfijnd’. Is de engel in dit geval de aardse iris, gaat de duivel verkleed als een hemelse hyacint? Of andersom? Geldt ook voor ‘schaamteloos en verfijnd’. Ik typeer Bas de Soie graag als hemels. De reden: na L’Eau (2010) is dit de tweede geur van Lutens die afwijkt van zijn donker-intense en sensuele basisrepertoire. En hoewel luchtig en ‘open’, is Bas de Soie toch sensueel.
Maar anders. Want door zijn poederige karakter is de geur ‘lichamelijk’ en intiem. Een andere omschrijving die hiervoor in de parfumerie wordt gebruikt:‘huideigen’. Bas de Soie wordt één met de huid, versterkt het natuurlijke parfum van de huid. En hierover nadenkende, snap ik de naam in één keer: de geur als een zijden panty, die langzaam de huid ‘omspant’ met een zijdezacht, geparfumeerd laagje. Een correctie: Lutens zag nog nooit ‘in het echt’ een vrouw in kousen glippen, maar kwam op het idee door de filmwereld, waarin dit ‘thema’ vaak gebruikt is. Hij ziet het als een erotische, delicate handeling die quasi-wetenschappelijke precisie vereist.
En wat de hierboven vermelde weduwe betreft; ‘haar benen krijgen een donkere sluier als het zwarte zijde betreft, een doodse bleekheid als het wit is. Dit is een toespeling op het rouwen. Zij speelt een dame van lichte zeden en flirt met de dood’. Aldus Serge Lutens. Maar of ik het nu snap…
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Lutens omschrijft Bas de Soie als ‘een sensuele, omhullende en elegante geur samengesteld uit hyacint (foto) en iris’. Ik draai het laatste om. Het eerste wat je ruikt is iris. Heel aards en ruw, maar wordt na verloop van tijd zachter, poederiger op de huid. Voor dat de hyacint haar opwachting maakt, neem je een groene noot waar. Voor mij een mix van galbanum versterkt door aldehyden.
Ook is in Bas de Soie iets zoets, candy-achtigs op de achtergrond. Maar dan begint de hyacint te bloeien in al haar facetten: fris, sensueel, beetje groen. Maar dat vindt de iris niet prettig. Het effect: ze beginnen elkaar te versieren. Dan weer ruik je iris, dan weer hyacint. Het duurt even voor ze ‘samenspannen’ op de huid. Het duurt even voor ze samen opgaan in een zeep- en poederachtige sensatie. ‘Iriserend’;je verbaast je waarom niemand eerder op deze originele en prettig samenwerkende wortel-bloem-fusie is gekomen.
RUIK & VERGELIJK
Serge Lutens debuteerde met een geur waarin voor het eerst de iris centraal stond. De door Maurice Roucel samengestelde geur, toont hoe vast de wortels van de iris pallida aan de grond kleven. Iris Silver Mist is aarde, Bas de Soie is lucht.
Serge Lutens Iris Silver Mist (1994)
GEURENGOEROE 