ZWOEL ZWART, ZWART ZWOEL
Jaar van lancering: 2009
Laatst bijgewerkt: 23/11/09
Neus: Caliche Becker
Flaconontwerp: Kilian Hennessy
Artistic direction: Kilian Hennessy
Ja, ik weet het, het is vreselijk dat ik tot nu toe geen aandacht heb besteed aan By Kilian – maar dat ga ik heel snel goed maken. Ik weet wel hoe het komt: een mengeling van jaloezie en verbazing. Ik had in 2007 een interview met de oprichter. Ik kon er niets aan doen. Wat hij (knappe kerel overigens) ook zei, ik bleef hem arrogant vinden. Dat gevoel was waarschijnlijk wederzijds. Zijn arrogantie is hem waarschijnlijk ‘aangeboren’ en die bij mij naturel ontwikkeld door mijn lengte ;-).
Ga maar na: Kilian Hennessy stamt uit een beroemd cognacgeslacht. Hij is de kleinzoon van oprichter van de L(ouis) V(uitton) Moët H(ennessy) – inmiddels ’s werelds grootste luxegroep. Geld speelt in zijn geval geen rol denk ik. En daar wringt hem voor mij de parfumflacon: het concept is, hoe chic ook uitgevoerd, te makkelijk. Ik mis de toegevoegde waarde. Zowel in geur: ze zijn zeker niet slecht, maar ook niet verpletterend verrassend. Iets waar je wel op hoopt bij een nieuw nichehuis.
Zowel in presentatie: ik dacht dat we nu wel over die boudoir angehauchte styling en ‘beleving’ – in 1999 in gang gezet door Vivienne Westwood – heen waren. Daarnaast: de presentatie is over the top, bling-bling. En Kilian Hennessy vindt zijn geuren zo ‘kluiswaardig’ dat sommige variaties met een sleutel worden geleverd. Wel leuk: Kilian Hennessy verraadt zijn afkomst niet: de duurste versie wordt geleverd in een mini-cognacvaatje.
Zowel in naam: Liaisons Dangereuses (genoemd naar de scandaleuze brievenroman van Choderlos de Laclos uit 1782), Cruel Intentions (naam van een Amerikaanse verfilming van dit boek), Prelude to Love, A Taste of Heaven (allemaal uit 2007). En dan dat gratuite gekoketteer met de literatuur: L’Oeuvre Noire is de overkoepelende naam van zijn eerste zes geuren – niet onbescheiden genoemd naar het meesterwerk L’Oeuvre au Noir uit 1968 van Marguerite Yourcenar.
Zijn nieuwste aphrodisiac heet Back to Black en wordt zo omschreven: ‘Omarmt het thema van artificial paradises – is een paradijs dat niet altijd… – als een afrodisiacumgeur met behulp van de verdovende verleiding van tabak’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Je hebt van die geuren waar niets mis mee is. Van kop staart zijn ze goed. Alleen vraag je je of de geur niet te snel gemaakt is, misschien nog wat had moeten rijpen – in die vaatjes van hem. Back to Black vind ik zo’n geur. In the end heb ik het gevoel dat de geur niet af is. Ik wacht nog op iets dat niet komt.
De opening is weliswaar verbazingwekkend: een overrompeling door amandel die eenmaal in de lucht de openingsnoten van bergamot, nootmuskaat, kardemon en koriander vrijgeeft. Ook de fruitige framboosnoot die vervolgens naar bovenkomt is mooi.
En samen worden ze getrokken naar het zwarte gat van de geur, de basis: een zinnelijke harmonie van honing, eikenmos, cederhout, wierook, vetiver en patchoeli die zich vervolgens nestelt in een warm-sensueel bad van cistus labdanum, vanille en amandel – die zich al zo omnipresent in de opening aankondigde. De opgegeven blauwe kamille ruik ik trouwens niet. Geldt ook voor de tabak.
Eindresultaat: zwoel, zoet en sappig. Noir de Noir is gourmand en drank samengesmolten. Warm, maar uiteindelijk iets te vlak. Dat wil zeggen: het gourmandaspect neigt voor mij te veel naar een aangename geurkaars, minder dan naar een parfum voor op de huid. Maar daar hebben heel veel parfumliefhebbers geen moeite mee!
RUIK & VERGELIJK
Nichemerken herontdekken een oud macho-ingrediënt: tabak. En laten het vaak vergezellen met honing en vanille. Stoer en toch geraffineerd. Zo ook:
Tom Ford – Private Blend – Tabacco Vanille (2007)
GEURENGOEROE 