EEN GROENE ECHO VAN CRISTALLE
Jaar van lancering: 2009
Laatst bijgewerkt: 21/04/09
Neus: Jacques Polge
Je weet het niet, maar volgens het couturehuis zou ‘mademoiselle Chanel die parfums altijd enigszins schertsend lekkere geurtjes noemde’, Cristalle uit 1974 met de doorschijnende luchtigheid van ochtenddauw hebben gewaardeerd’. Het bijzondere hieraan volgens Chanel: de partituur gecomponeerd rondom kamperfoelie. Je weet het niet, maar grote kans dat mademoiselle ook tevreden zou zijn geweest met Cristalle Eau Verte. Heeft hetzelfde kristaleffect als zijn voorganger alleen met nieuwe facetten. Of zoals je wil: ‘Een groene echo van de originele creatie’. Of zoals je wil: ‘Een moment van puur genot dat doet denken aan het effect van een verfrissende regenbui aan het eind van een warme zomerdag’. Heel eerlijk: vindt de flacon een beetje saai, beetje te veel ‘unstylish’ seventies, te weinig nu. Geef mij maar de klassieke Chanel-parfumflacon. En waarom geen lieftallig meisje die ons groen en kristalhelder tegemoet lacht. Ik bedoel, Chanel deed het wel met de eau fraîche-variatie van Chance uit 2007.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Jacques Polge over de geur: ‘Voor Cristalle Eau Verte dacht ik aan de geur van de magnolia, de kwetsbare bloem waaruit geen essence geëxtraheerd kan worden. Het is een verrukkelijk, helder ‘fris, citroen- en jasmijnachtig waterachtig groen parfum dat we zelf volledig hebben moeten interpreteren. Het magnolia-akkoord (foto) is zacht en luchtig als een mousselinebriesje op een mooie heldere ochtend. Het verkwikkende, subtiele temperament past goed bij de hesperidenoten, de stralende neroli en de discrete jasmijn’.
Hieraan toegevoegd: ‘abstracte witte bloemen’, Siciliaanse citroen en bergamot voor de luchtigheid en toegankelijkheid. Heel eerlijk zeggen: lekker buiten kijf. Groen idem dito. Alleen ik vraag me af wat de geur toevoegt aan het Chanelportefolio…. Neem het galbanumgroene N°19 (1970) en in Les Exclusifs zit ook al zo’n mooi ‘groene’: Bel Respiro (2007).
RUIK & VERGELIJK
Zing nog een keer even mee… ‘In een groen, groen, groen parfumland daar wonen geurtjes niet zo heel parmant. En de een die rook naar gras en de ander naar klimop…’
Koppel je groen aan een parfum, dan heb je als het ware de lente in de flacon te pakken. Even ruiken. Weg zwaarmoedigheid en depri gedachten. We willen naar buiten, zingen over lands wegen, lands velden. Hier een paar groener dan groen-klassiekers plus een ‘groentje’ dit het wellicht wordt:
Balmain Vent Vert (1945)
Sisley Eau de Campagne (1975)
Annick Goutal Folavril (1981)
Bvlgari Eau de Cologne au Thé Vert (1992)
Mona di Orio Amyitis (2008)
Oeps, bijna vergeten: ook nieuw en ook behoorlijk lentegroen in zijn intenties:
Versace Versense (2009)
GEURENGOEROE 