GEURENGOEROE

VROME JEUGDHERINNERINGEN

VAN EEN ITALIAANS ONTWERPER

Jaar van lancering: 2004

Laatst bijgewerkt: 14/04/09

Neus: Michel Almairac

Flaconontwerp: Giorgio Armani

Giorgio Armani: ‘Vroeger was parfum een echte luxe waar ontwerpers met parfumeurs samenwerkten om originele geuren op basis van kostbare ingrediënten samen te stellen’. En dat doet hij nu met de vijf geuren uit zijn Privé-reeks. Echt iets voor fijnproevers. En dat gaat zeker op voor Bois d’Encens, niet geheel ontoevallig de lieveling van Armani uit dit Privé-parfumkabinet.

Hij zei hierover in een interview met The Independent: ‘Toen ik klein was ging ik altijd met mijn grootmoeder naar de kerk. De missen duurden behoorlijk lang. Maar wat me er doorheen sleepte was de sterke geur van wierook. Elke keer als ik aan Bois d’Encens ruik, wordt ik weer herinnerd aan mijn kindertijd’.

Wierook wordt door veel mensen in het westen direct geassocieerd met de kerk. Niet zo vreemd: een van de rituelen van de katholieke kerk is het rondzwaaien met het wierookvat voor de eucharistie. Het wordt nog steeds gedaan, en de opvallendste manier gebeurt in de kathedraal van Santiago de Compostella. Daar is het rondzwaaien van een XXXL-wierookvaat uitgegroeid tot een toeristische attraktatie van de eerste orde. En als je dan de geur opsnuift die zich langzaam door de gewelven verspreidt – en Bois d’Encens is je favoriete geur – dan zou je bijna denken dat je een paar liter ervan hebt verspild: zo intens is de sensatie!

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Het is een populaire kreet die zelden naar de letter wordt uitgevoerd: less is more. Ofwel: minder is meer. Voor Bois d’Encens gaat dat zeker op: het bevat vijf ingrediënten. En wel twee, niet nader omschreven soorten wierook die voor het instant-rokerige effect zorgen.

Vetiver en cederhout geven de geur zijn houtachtige elegantie. En als je denkt, wat is toch die peperachtige, prikkelende geur op de achtergrond (die je direct bij de opening ruikt)… dat komt op conto van schinus molle, ook wel bekend als de Peruviaanse peperbloem. Nog bekender als roze bes en/of baie rose. Het geeft aan Bois d’Encens zijn moderne karakter waardoor deze ‘kerkgeur’ geschikt wordt voor persoonlijk gebruik; het geeft lucht.

RUIK & VERGELIJK

Pure wierookgeuren worden over het algemeen als te heftig, te puur en te ruig ervaren. Van verfijning is niet echt sprake. Klopt, en dat is ook de bedoeling. Het gaat om de pure sensatie: wat je direct ruikt is wat je krijgt. Geen klassieke driestapsopbouw van (citrus)fris, via een elegant bloemig hart naar de basis. Reden dat ze niet echt populair zijn. Wierook een keertje opsnuiven in een tempel of kerk is leuk, maar om je er zelf in te hullen… dat gaat velen te ver. Toch zien we,  zij het voorzichtig, een voorzichtige groei van wierookgeuren. Het leuke er aan: je kunt ze heel goed mengen met andere pure geuren. Ze maken ze bloemengeuren intenser en oosterse parfums dieper.

Wierook die straalt als de zon ruik je in:

Annick Goutal – Les Orientalistes – Encens Flamboyant (2007)

Wierook verzacht door lavendel ruik je in:

Serge Lutens Encens et Lavande (1996)

Wierook verzacht door lelie ruik je in:

L’Artisan Parfumeur Passage d’Enfer (1999)

Wierook verlicht door citrus ruik je in:

Etro Messe de Minuit (2000)