GEURENGOEROE

DE VRIJZINNIGHEID VAN COCO CHANEL

Jaar van lancering: 1984

Laatst bijgewerkt: 12/04/09

Neus: Jacques Polge

Model: Ines de la Fressange, Manon von Gerkan, Vanessa Paradis, Shalom Harlow

Art director: Jacques Helleu

Op het einde van haar leven dacht Gabriëlle Chanel – ze overleed in 1971, 87 jaar oud – aan het lanceren van een nieuw parfum. Ze had zelf al een naam in gedachten. Heel simpel: Coco, de bijnaam waaronder ze bekend was geworden. De Wertheimers, de zakenfamilie die haar parfumbelangen behartigde, vond het niet zo’n goed keuze. Mensen zouden volgens direct denken aan coquerico (uitroep van de haan) of rococo – een stijlperiode waarmee het de Chanelstijl liever niet mee geassocieerd zag.

Het werd uiteindelijk Nº19, genoemd naar haar geboortedag. Dertien jaar naar haar dood en vijf jaar na het in dienst treden van Karl Lagerfeld bij het couturehuis – hij maakte van Chanel een hip en hot label – werd door een nieuwe generatie beslissers (nog steeds dezelfde familie) de tijd wel rijp geacht een Chanelparfum Coco te noemen. Opmerkelijk was ook dat het parfum werd gepromoot door het toenmalige huismodel Inès de Fressange – door Lagerfeld een tijdlang gezien als een moderne reïncarnatie van Gabrielle Chanel totdat ze zich in steen liet houwen als Marianne, het symbool van bourgeois Frankrijk volgens Lagerfeld – die haar voor de gelegenheid verpakte in een couturejurk geïnspireerd op rococo toneelgordijnen…

Dus werd Vanessa Paradis het tweede gezicht van Coco tot het moment waarop zij het gouden Chanelkooitje uitvloog. Toen: Manon von Gerkan. Toen: Shalom Harlow. Coco is een ode op het jonge en vrouwelijke elan van Coco Chanel die volgens het couturehuis tijdloos is en voor veel vrouwen een vanzelfsprekende manier van kleden, kijken, bewegen en leven is geworden.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Jacques Polge heeft Coco eens vergeleken met Venetië: dé Europese havenstad waar tijdens de middeleeuwen en de renaissance specerijen en zeldzame parfums door schepen uit het Verre Oosten werden aangevoerd. Met andere woorden: Coco is oosters met westerse inslag. De geur opent met fruit-bloemige mix van madarijn, perzik, mimosa en oranjebloesem. Het effect: zalig fruit-zonnig en bloemig-zacht. In het hart ontmoeten jasmijn en damascusroos elkaar die door kruidnagel en cascarilla een kruidig accent krijgen. Het effect: de bloemen worden donker, siroperig, cognac-erig. De drydown is puur oosters: een mix van vanille, amber en sandelhout. Het effect: alles komt samen in een aangename en volle warmte.

RUIK & VERGELIJK

Van de ongeveer 50 geuren die in 1984 verschenen, zijn er nog maar weinig te vinden in de parfumerie. Wat opvalt aan deze survivors: geen doorsnee-luchtjes, wel eigenzinnig en onderscheidend. Zoals Coco en:

Givenchy Ysatis (1984)
Annick Goutal Heure Exquise (1984)
Hermès Parfum d’Hermès ((1984, nu verkocht als Rouge)
Paloma Picasso Mon Parfum (1984)