Archief

Alle berichten voor de maand maart, 2012

JULES CHRISTIAN DIOR

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op maart 31, 2012
Geplaatst in: GEURENALFABET J, KLASSIEKERS DIE JE GEROKEN MOET HEBBEN, Uncategorized. 1 reactie

‘MON JULES!’

Jaar van lancering: 1980

Laatst aangepast: 31/03/12

Neus: Jean Martel (?)

Flaconontwerp (origineel): onbekend

Illustratie: René Gruau

Het loont parfumhuizen ‘ter verantwoording’ te roepen wat betreft de beslissing niet goed lopende geuren van de markt te halen. Bewijst Jules. Verdween in 1998. Op veler, veler verzoek besloot Dior twee jaar geleden de geur – stilletjes – te herlanceren. Wel jammer: de zo markante flacon werd vervangen door een waarin tot 2007 ook andere ‘stille klassiekers’ (vanaf 2007 onder de ‘vintage-noemer’ Les Créations de Monsieur Dior opnieuw gelanceerd) van het couturehuis zaten.

De naam refereert, als ik met het goed herinner, aan de Franse uitdrukking ‘Mon Jules’ – een sentimentele en humoristische koosnaam voor een geliefde echtgenoot. Even tussendoor: in de 19de eeuw was in Frankrijk naar het schijnt Mon Jules bijnaam voor een souteneur.

Dit aspect – de geliefde echtgenoot dus en/of… – werd vooral in de eerste jaren benadrukt – zie de tongue in cheek-illustratie van René Gruau. Vanaf 1984 werd Jules volgens het nieuwe persbericht het symbool voor een sportieve held  gek op snelle en gevaarlijke sporten. Kan me niet meer herinneren dat een team in een Jules-Porsche deelnam aan de beroemde Le Mans-racewedstrijd, ook niet meer dat een Jules-Rolls Royce meescheurden in Paris-Dakar. Maar is echt gebeurd.

Jules was het laatste parfum dat door Gruau werd geïllustreerd: vanaf de rug gezien zien we Jules alleen en een keer met een vrouw die hem smachtend in de armen valt: ‘Mon Jules, si fort, si tendre  est retourné!’

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Hoewel naar mijn gevoel de huidige versie minder krachtig en overrompelend is, blijft Jules een viriele geur waarvan de groen gekruide opening met galbanum omringd door lavendel, salie, mastiekhars en engelzaad (ruik je heel subtiel) nog steeds verrast. En die mooi via een gekruid hart (peper en kruidnagel) in de basis samensmelt met sandel- en cederhout en patchoeli. Merkwaardig: de zo typische animale leernoot van de oude Jules is verdwenen. Toch denk ik die toch heel lichtjes te bespeuren – wishful smelling? Jules is wel eens door de felle galbanumnoot in de opening omschreven als een ruwe versie van Guerlains Vol de Nuit (1933). Heb net het parfumextract op mijn rechterpols aangebracht: verdomd, d’r zit wat in, letterlijk en figuurlijk.

RUIK & VERGELIJK

Hetzelfde jaar verschenen nog vier andere geuren voor de man die opvallen door hun verfijnd-masculiene inhoud en ook het herontdekken waard zijn. Laatste is niet meer verkrijgbaar.

Jacomo Jacomo (1980)

Rochas Macassar (1980)

Oscar de la Renta Pour Lui (1980)

Patou Pour Homme (1980)

L’EAU FROIDE SERGE LUTENS

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op maart 29, 2012
Geplaatst in: GEURENALFABET L, NICHE. 2 reacties

‘COOL WATER’ UIT PARIJS

OFWEL: FRIS WIEROOK

Jaar van lancering: 2012

Laatst bijgewerkt: 29/03/12

Neus: ?

Het is niet iets waarmee ik Serge Lutens direct associeer: water. Zijn geuren zijn elixers, zwaar gezette colliers, fluwelen toneelgordijnen, donkere nachten met sensuele sidderingen, het Nabije en Verre Oosten, narcotische ‘kruidtochten’. Met zijn geuren kom je als het ware olfactorisch klaar. Ik schrok dus nogal toen hij L’Eau (2010) lanceerde. Hij presenteerde het weliswaar als een ‘anti-water’, maar toch: de inhoud deed niet echt onder voor de lichte, cleane, naar frisgewassen kleding ruikende watertjes waarmee de parfumerie de laatste decennia is getsumamiet. Maar de lancering had een extra commerciële gedachte, want de naam Serge Lutens als parfumhuis begint door de popularisering van nichegeuren wereldwijd steeds bekender te raken. Alleen: veel consumenten die hiervoor gevoelig zijn, vinden zijn collectie toch iets te veel van het goede: te zwaar, te filosofisch. Het zijn geen geuren die je even snel opspuit voor je de deur uitgaat. Ze laten je nadenken in de breedste zin van het woord.

En dan met name de consumenten in de groeimarkten van het Verre Oosten, in het bijzonder China. Ik las op moodiereport dat in 2011 van de 15 biljoen dollar die aldaar werd besteed aan verzorgingsproducten, daarvan slechts 1 procent op het conto kwam van geuren. Rijke ‘logo-gekke’ Chinezen die Parijs, Londen en New York bezoeken, kopen vooral makkelijke, ‘consumer friendly’ geuren. In dit licht is het bijvoorbeeld interessant om te zien dat Ralph Lauren – lees L’Oréal – deze ontwikkeling heel goed aanvoelt: zijn Big Pony-geurencollectie voor mannen (2010) en vrouwen (2012) zijn gebaseerd op twee hoofdingrediënten die ‘very easy to wear and to smell’ zijn.

Met L’Eau en L’Eau Froide weet Serge Lutens ook deze groeimarkt te behagen. Is dat leuk, is dat een ontwikkeling waar we op zitten te wachten? Ik zeg: ‘It’s the economy, stupid!’ Ook een nichehuis is gebaat bij groei. En gezien Lutens  blijft doorgaan met het leveren van meer complexere, meer veeleisende creaties – Vitriol d’Oeillet bijvoorbeeld van vorig jaar – hoeft de ware nichefan zich wat dat betreft geen zorgen te maken. En… L’Eau Froide is ‘niet verkeerd’ en interessanter dan L’Eau gezien Lutens ‘koel water’ anders en voor mij verrassend interpreteert. Komt op conto van…

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

… wierook. En vergeet nu voor een keer de associatie met ‘kerk’ – dus verstikkend en overweldigend.

Wierook (afgetapt op onderstaande foto) heeft namelijk ook een hoog etherisch karakter, een soort frisse, bijna minerale helderheid die doet denken aan vers gemalen peper, jeneverbes. Is een kwestie van doseren. Voeg je frisse ingrediënten toe dan wordt deze – onbekende – karaktertrek alleen maar versterkt. Doet Serge Lutens dus. Eerst is er een frisgroene menthol-achtige sensatie die wordt begeleid door citrusachtige noten en gember. Waarvan de zoete noten worden onderdrukt door de stevige peperinjectie.

Associaties met vensters waarop vrieskoude ijskristallen zitten doemen op, maar ook ruik ik de metaalachtige geur van vullingen als je tandarts zich genoodzaakt voelt je holle kies te dichten.

Deze fris-grillige golf maakt de wierook koel, koud en op zijn scherpst. Toch is er ook een zeker zoetheid en zachtheid die wordt versterkt door een musknoot die heel erg ‘frisgewassen’ en ‘katoenpluizerig’ overkomt.

En: heel subtiel ruik je op de achtergrond een lichte vetivernoot die door de genoemde openingsingrediënten, zijn fris-aardse noot versterkt ziet. Misschien heb ik een aantal andere geuren in deze categorie over het hoofd gezien, maar het zal me niet verbazen dat L’Eau Froide uitgroeit tot de meest populaire geur van Serge Lutens, een nieuwe klassieker in de categorie fris-schoongewassen-clean-scent.

RUIK & VERGELIJK

Nog twee geuren die wierook een helder en etherische toets geven:

Etro Messe de Minuit (1994)

Olivier Durbano Citrine (2011)

 

VOYAGE D’HERMES PARFUM

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op maart 29, 2012
Geplaatst in: GEURENALFABET V. Een reactie plaatsen

TUSSEN LEVENDIGHEID EN ZACHTHEID

TUSSEN FRISHEID EN WARMTE

Jaar van lancering: 2012

Laatst bijgewerkt: 29/03/12

Neus: Jean-Claude Ellena

Soms leer je een geur beter te begrijpen bij het verschijnen van een nieuwe versie. Heb ik dus met Voyage d’Hermès uit 2010: die is ontegenzeggelijk lekker en ik ben in de loop van de maanden het verrassende contrast – colognefrisheid versus katoenzachte musk – gaan waarderen. Deze waardering is met de parfumversie van de geur – die in feite een eau de parfum is – alleen maar toegenomen. Wil zeggen: de verbazing over complexiteit van de eenvoud van de compositie.

Neemt niet weg dat Jean-Claude Ellena Voyage d’Hermès Parfum introduceert met, zoals we van hem gewend zijn, nogal cryptisch aandoende volzinnen. Je vraagt je soms af wat je leest; je kunt alle woorden stuk voor stuk in een zin duiden, alleen samen is het vaak onbegrijpelijk. Zoals: ‘Voyage d’Hermès Parfum dat is meer dan een zoektocht naar een olfactorische prestatie…

.. het onderscheidt zich door een nieuwe intensiteit die het begrip aanwezigheid en de omgang van zijn spoor opnieuw creëert’. Of deze, iets minder raadselachtig, maar toch: ‘Met hetzelfde vertrekpunt wordt de horizon verbreed en leven gegeven aan een nieuwe olfactorische uitdrukking… intens, vrijgevig, maar zonder kostbare effecten, een parfum dat altijd speelt met tegenstrijdigheden tussen levendigheid en zachtheid’. Kijk, dat laatste gedeelte spreekt tenminste duidelijke taal. Nog duidelijker: ‘Terwijl de eau de toilette linnen en katoen suggereert, doet deze parfumversie denken aan kasjmier en wol’.

Maar dit is wat Ellena echt wil: ‘Het frisse, musk- en bosachtige thema van het origineel versterkt met een amberachtige stijl waarvan de vrijgevigheid zich vanaf de eerste noten uit’. En hij verwoordt dit het duidelijkst met: ‘Met een onmiddellijke toegang tot het hart smelt de levendigheid van de specerijen samen met de soepelheid van het hout in een subtiele alchemie van amberachtige noten getint met onmerkbare lichtroze weerkaatsingen’.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Let wel: voor Ellena is een parfumversie geen intense variatie, wel een – here we go again – ‘een specialer olfactorisch voornemen dat zich richt op andere categorieën waarvan de uitdrukking heel anders is’. Gelukkig voegt hij er aan toe dat ‘het idee was om het volume te versterken, ronder te maken en te verdiepen’. Dit begrijpen boeren, burgers en buitenlui direct, en het fijne… je kunt de hiervoor gebruikte opeenvolgende ingrediënten heel goed detecteren.

Zoals in de opening van Voyage d’Hermès Parfum: minder citrusnoten. Hiervoor in de plaats ‘het directe contact tussen de frisse specerijen (kardemon, jeneverbes – foto) en het warme hout, terwijl het amber in kleine vleugjes toegevoegd als bindmiddel, versterker speelt en de samenstelling verrijkt’.

Als je je ogen sluit en de geur diep in je opneemt, dan ruik je de ijzige jeneverbes die besprenkeld lijkt met kardemon (en in een waas van hesperiden lijkt te ademen) voortreffelijk, en ook het warme en volle amberspoor dat zich hierachter verbergt om vervolgens tot vollewasdom te komen. Het amber is heel geschakeerd – noten van vanille, kruidige harsen en zelfs een licht muskspoor – die mooi opgaat in een aardse houtnoot. En door dit alles ook een hele kleine notie van roos ‘als onmerkbare lichtroze weerkaatsingen’.

Heel fris, heel warm, heel warm-fris, heel fris-warm, heel draagbaar voor haar, heel draagbaar voor hem.

RUIK & VERGELIJK

Kan er maar een zijn:

Hermès Voyage d’Hermès (2010)

SUPERSIZE YOURSELF WITH… PACO RABANNE

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op maart 27, 2012
Geplaatst in: OPVALLEND PARFUMNIEUWS. Een reactie plaatsen

MANNEN: KING SIZE GEURGENIETEN ONDER DE DOUCHE

VROUWEN: QUEEN SIZE JE LICHAAM VERWENNEN

Als ik op z’n minst 1 miljoen op mijn bankrekening had staan – helaas nog niet het geval door de crisis – dan zou ik waarschijnlijk deze blog en mijn werk als journalist niet uitvoeren, denk ik. En normaal schrijf ik niet over lijnextensies die bij geuren worden geleverd. Ik maak één uitzondering: wanneer deze producten echt, maar dan ook echt opvallen.

En dat doen Paco Rabanne’s 1 Million-showergel voor mannen en de Lady Million-bodycrème. Beide zijn namelijk extra, extra, extra large en worden met een ‘vette’ glimlach gepresenteerd. Want Paco Rabanne noemt de showergel ‘king size’ – inhoud 600 ml – en de bodycrème – inhoud 300 ml – dus… ‘queen size’. Leuk en gedurfd, juist in deze crisisachtige tijden.

De begeleidende slogan ‘two must haves for unique, oversized pleasure’ zegt het allemaal. Voor mij zijn beide producten de moederdag- en vaderdagcadeaus voor dit jaar.

Ga ze ook kopen voor verjaardagen van vrienden en vriendinnen die – weet het zeker – deze ‘juwelen’ vol trots op het badkamerplankje plaatsen en hiermee op zijn minst een half jaar van genieten. Let op: in Nederland te koop bij Ici Paris XL en http://www.parfumerie.nl

Er iets trouwens iets opvallends met deze geuren aan de hand, tenminste als ik afga op de opmerkingen van mijn zestienjarige nichtje. Die zit op een atheneum in Amsterdam en heeft als hobby hockey. Ze zei onlangs tegen mij: ‘Alle hippe jongens die ik ken – op school en op het hockeyveld – hebben 1 Million. Ik vroeg: ‘Waarom?’ Haar antwoord: ‘Gewoon, de geur is té lekker!’

Zelf gebruikt ze naast de geuren die ik haar cadeau doe, ook Lady Million – die ze zelf heeft gekocht. Waarom vroeg ik wederom. Haar antwoord: hetzelfde! En om alvast te onthouden: Lady Million verschijnt binnenkort ook in een eau de toilette-versie. Het zal me trouwens niets verbazen wanneer de concurrentie, enthousiast gemaakt door deze aantrekkelijke one shots, zal volgen met even opvallende, buiten-proportionele geursurprises.

OUD & BERGAMOT – COLOGNE INTENSE – JO MALONE

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op maart 27, 2012
Geplaatst in: GEURENALFABET O, NICHE. Een reactie plaatsen

FRIS & OUD HOUT

Jaar van lancering: 2010

Laatst bijgewerkt: 27/03/12

Neus: Christine Nagel

Toch knap: de olfactieve handtekening van Jo Malone – een eenvoudige compositie die zich onderscheidt door zijn moderniteit – overhevelen naar een parfums die meer complex van aard zijn. Dat wil zeggen: voor de nieuwe serie – Cologne Intense – liet Jo Malone zich inspireren door de culturele rijkdom en schoonheid van het Midden Oosten waarvan de eeuwenoude tradities en het gebruiken van de beste ingrediënten perfect samengaat met de elegantie en originaliteit eigen aan het Londense parfumhuis. De serie bestaat uit Amber & Patchouli, Dark Amber & Ginger Lily, Rose Water & Vanille, Iris & White Musk en Oud & Bergamot.

Ze werden samengesteld door de sinds kort aangestelde ‘in house nose’ Christine Nagel (foto). De eerste klinkt tamelijk conventioneel, de drie volgende maken afgaande op de namen onverwachte en daardoor nieuwsgierig makende combinaties. De meest originele geur in het sextet is voor mij Oud & Bergamot omdat het twee ogenschijnlijke onverenigbare ingrediënten laat samensmelten: bloem-citrus bergamot met het zware, overrompelende en medicinale ruikende oud. En dat is origineel omdat oud-geuren een voor velen vaak onoverkomelijk euvel hebben: ze ruiken te veel naar ‘oud-hout’.

Neem de geuren van Pierre Montale die het agarhout in de westerse parfumwereld introduceerde: hij mag dan nog zoveel rozen, witte bloemen of chyprenoten in een oud-geur stoppen, je blijft het ‘adelaarshout’ door, onder, op, boven en er tussen ruiken. Geen ontkomen aan. Christine Nagel doet met Oud & Bergamot eigenlijk het tegenovergestelde: ze laat ervaren dat een citrusachtige hoofdnoot heel mooi ondersteund kan worden door oud, zonder dat het de overhand neemt. In plaats van dat oud alles in zich op neemt (alsof het verdwijnt in het Zwarte Gat in het heelal), lijkt de bergamot in de lak gezet met oud waardoor je de ervaring hebt als of je een bergamotplantage ruikt die kort tevoren in brand is gezet: door het smeulende, rokerige hout hoor je de bergamotvruchten zuchten, persen en zichzelf blussen…

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Nu heeft Christine Nagel niet slechts puur bergamot (tekening) en puur oud gebruikt om tot deze sierlijke en tegelijkertijd stoere geur te komen. Jo Malone is per slotte van rekening een nichehuis en dat betekent, ondanks de creatieve eenvoudsfilosofie van het merk, wel verdieping en gelaagdheid.

Daarom wordt de bergamot omkranst door een prachtig heldere sinaasappelnoot die de bergamot zacht en zoet maakt. En tegenover het volle oud zet ze een even prachtig cederhout: droog, ‘vers gezaagd’ en zonnig.

Het lijkt de uitgesprokenheid van oud te temperen en zelfs de medicinale geur ervan – door velen ervaren als hinderlijk – te neutraliseren. En musk – ‘zwarte’ in dit geval – geeft Oud & Bergamot een zekere bescheiden zachtheid.

Eindresultaat: een ‘gedoseerde’, sensuele androgyne houtgeur  beschenen door een ‘citruszon’ die intelligent en eigengereid inhaakt op de (over)heersende oud-trend in de nichesector.

RUIK & VERGELIJK

Verstandige en goede keus van Jo Malone om Christine Nagel in dienst te nemen. Ze heeft de parfumwereld verrijkt met veel prachtgeuren. We noemen slechts de volgende die ik nog steeds in bezit heb. Wil wat zeggen.

Lancôme – Maison Lancôme – Mille et une Roses (1999)

Mauboussin Mauboussin (2000)

Cartier Eau (2001)

Giorgio Armani – Armani Privé – Ambre Soie (2004)

Yves Rocher – Secrets d’Essences – Rose Absolue (2006)

Thierry Mugler – Miroir Miroir – Miroir de Envies (2007)

OMNIA CORAL BULGARI

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op maart 26, 2012
Geplaatst in: GEURENALFABET C, GEURENALFABET O. Een reactie plaatsen

ZO ROOD ALS KORAAL

ZO ROOD ALS FRUIT

ZO ROOD ALS HIBISCUS

Jaar van lancering: 2012

Laatst bijgewerkt: 26/03/12

Neus: Alberto Morillas

Model: Carola Remer

Fotografie: Inez van Lamsweerde & Vinoodh Matadin

Met een beetje fantasie kun je de Omnia-serie van Bulgari vergelijken met Guerlains Aqua Allegoriea-reeks. Laat het parfumhuis sinds 1999 ieder seizoen één bloem op een simpele wijze bloeien of twee ingrediënten met elkaar duelleren, Bulgari laat zich inspireren door de kleurrijke schittering van (half)edelstenen en mythische bloemen. Koraal is geen edelsteen, maar vormde ooit een belangrijk decoratie-element voor sieraden. Dit zegt Bulgari: ‘Het is een niet te imiteren kostbaarheid uit de natuur, die al lang zijn warme kleuren leent aan het universum van Bulgari. In combinatie met edelstenen biedt het een onuitputtelijke reeks tonaliteiten, vormen en effecten. De helderheid en vitaliteit van rood koraal in het bijzonder komt tot leven in Omnia Coral, een floraal-fruitige geur op maat geschreven voor een jonge vrouw die op het punt staat het levendigste seizoen van het jaar te omarmen’.

Dit stelt de neus Alberto Morillas er zich bij voor: ‘Een zinnelijke, natuurlijke geur opgebouwd rond de hibiscusbloem en de weelderige sensatie van sappige vruchten. De essence van de zomer – stralend en kleurrijk zoals koraal. De essentie van water – vloeiend zoals het koraal wiegt’. Maar ook: ‘luchtig, als de geur van rijpende bloesems’.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Dit is voor mij de meest toegankelijke (en jeugdige) geur van Bulgari. Komt natuurlijk door het rode fruit dat de Italiaanse juwelier nog nooit in een geur verwerkte. Maar doet het nu rijkelijk: granaatappel, rode bes en goji-bes (zweeft qua geur tussen cranberry en kers – zie foto) omringd door bergamot geven Omnia Coral een lichte, dartele maar vooral zoete opening.

Hoe ruiken de bloemblaadjes van de – rode – hibiscus (Chinese roos) eigenlijk? Ik heb er zelf een paar gehad – du moment je ze aanraakt laten ze los – en scheiden naar mijn weten geen noemenswaardig parfum af. Het is volgens mij een fantasie-ingrediënt met zacht-bloemig effect dat een bepaald poëtisch idee wil oproepen en het past zo mooi bij de sfeer van het concept – zie advertentie.

Het is meer de waterlelie die de harttoon bepaalt van dit – toch wel – enigszins aquatische parfum. Cederhout geeft Omnia Coral elegantie, musk zorgt voor warmte. Eindresultaat: een chique, niet schreeuwerige zomergeur die gelukkig niet te jong en niet te rood-fruitig is. Daarvan zijn er al genoeg verschenen en gaat dus snel vervelen. Gewoon very ladylike, eigen aan het merk.

RUIK & VERGELIJK

En net zoals Guerlains Aqua Allegoria’s, blijven niet alle Omnia’s vast onderdeel van de Bulgari-collectie.

Nog wel ‘druppels van licht op de huid’:

Bulgari Omnia Crystalline (2005)

Bulgari Omnia Améthyste (2007)

Niet meer:

Bulgari Omnia (2003)

Bulgari Omnia Green Jade (2008)

CRAZY REM REMINISCENCE

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op maart 26, 2012
Geplaatst in: GEURENALFABET C. Een reactie plaatsen

‘EEN OVERHEERLIJKE GEKHEID’

Jaar van lancering: 2012

Laatst bijgewerkt: 26/03/12

Neus: Fabrice Pellegrin

Artistic direction: Lilla Ammadeo

Het Caribisch gebied doet het de laatste jaren steeds beter wat inspiratie betreft. Dat betekent voornamelijk exotische geuren die door hun transparante karakter – de zee! – niet zo vol en zo overrompelend zijn als elixers uit de Oriënt. Oh ja, en laten we het ‘hoofdeiland’ van deze uitgebreide eilandengroep niet vergeten – dat wordt geurtechnisch altijd geassocieerd met tabak. Het zuidelijke punt van Florida wordt niet geografisch, maar wel qua sfeer en cultuur ook tot het Caribisch gebied gerekend.

Lilla, dochter van de oprichters van Reminiscence (Nino Ammadeo en Zoé Coste) en ook actief als sieradenontwerper, bezocht het ook onlangs. Voor haar was Miami ‘op het eerste gezicht een fluoriscerende stad met een waanzinnige energie’. Ze nam de herinneringen aan de geuren en kleuren mee terug naar Frankrijk en dat resulteerde in een nieuwe sieradencollectie én nieuwe geur: Crazy Rem die ze omschrijf als een gekleurde zomer vol gekheid.

Opvallend: het is een typische Reminiscence-geur. Wat is dat? Nou, een geur die je overvalt, een geur die niet onbescheiden is. Vol en rijk zonder rekening te houden met testpanels en marketingconsults die vaak alle puurheid uit een geurvoorstel zeven. En dat ruik je nu ook overtuigend. ‘Hoofdsmaak’ is dit keer een vanillecocktail die samen voor een vol-zwoele sensatie zorgen. Ofwel, een bourbon CO 2-extract vanwege zijn rijke en houtachtige kracht, een bourbon fir-extract vanwege zijn bloemige en luchtige noot en een Oegandees CO 2-extract vanwege zijn zoete volheid. Je hoeft persoonlijk niet van dit soort geuren (ik dus) te houden, wel zul je moet erkennen (doe ik) dat de geur in zijn categorie zeer geslaagd is.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Crazy Rem is… zoet, zoeter, zoetst! En toch typisch Reminiscence door de volheid van de ingrediënten. En mooi klassiek van opbouw. Eerst een sprankelende uitbarsting van bergamot en roze peper.

Deze frisheid gaat langzaam over in een zeer sensueel hart van tuberoos en ylang-ylang die een Caribische flair krijgt door tiaré gedrenkt in kokosolie. Laatste twee vormen hét recept van monoï-olie oorspronkelijk afkomstig uit Polynesië.

De afronding noemt Reminiscence ‘een overheerlijke gekheid’, maar het is eerder een ovenheerlijke zoetheid opgeroepen door bovengenoemde vanille-trio omringd door musk en sandelhout. Je zou denken dat door de overdrive van vanille (foto) Crazy Rem hierdoor een eendimensionale gourmandgeur is. Niet dus, de bloemen in het hart verdrinken er niet in, je blijft ze mooi en elegant waarnemen. En dat geldt ook voor de kokos, die door zijn ‘negatieve’ link met zonnebrandolie weinig in geuren wordt verwerkt. Die angst is ongegrond zoals blijkt uit Crazy Rem.

RUIK & VERGELIJK

Het is niet de eerste keer dat Reminiscence zich liet inspireren door deze streek. Waarvan nog steeds getuigt:

Reminiscence Jammin Vibration (2011)